Ben McLachlan
_(42929379952).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1992 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2014 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Riki McLachlan, Lan Bale |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
729 (15 czerwca 2015) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
7 |
| Najwyżej w rankingu |
18 (5 listopada 2018) |
| Australian Open |
SF (2018) |
| Roland Garros |
2R (2021) |
| Wimbledon |
QF (2018, 2021) |
| US Open |
QF (2019) |
Ben McLachlan (ur. 10 maja 1992 w Queenstown) – japoński tenisista, który do 2017 reprezentował Nową Zelandię, reprezentant Japonii w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Zawodowym tenisistą McLachlan jest od 2014 roku.
Jest zwycięzcą siedmiu turniejów o randze ATP Tour w grze podwójnej z trzynastu rozegranych finałów.
Od września 2017 roku reprezentuje Japonię w Pucharze Davisa.
W rankingu gry pojedynczej McLachlan najwyżej był na 729. miejscu (15 czerwca 2015), a w klasyfikacji gry podwójnej na 18. pozycji (5 listopada 2018).
Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (7–6)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 października 2017 | Tokio | Twarda |  Yasutaka Uchiyama
|
 Jamie Murray Bruno Soares
|
6:4, 7:6(1) |
| Finalista | 1. | 11 lutego 2018 | Montpellier | Twarda (hala) |  Hugo Nys
|
Ken Skupski Neal Skupski
|
6:7(2), 4:6 |
| Finalista | 2. | 6 maja 2018 | Stambuł | Ceglana |  Nicholas Monroe
|
Dominic Inglot Robert Lindstedt
|
6:3, 3:6, 8–10 |
| Zwycięzca | 2. | 30 września 2018 | Shenzhen | Twarda | Joe Salisbury
|
Robert Lindstedt Rajeev Ram
|
7:6(5), 7:6(4) |
| Zwycięzca | 3. | 7 października 2018 | Tokio | Twarda |  Jan-Lennard Struff
|
 Raven Klaasen Michael Venus
|
6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 4. | 12 stycznia 2019 | Auckland | Twarda | Jan-Lennard Struff
|
Raven Klaasen Michael Venus
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 3. | 24 lutego 2019 | Marsylia | Twarda (hala) |  Matwé Middelkoop
|
Jérémy Chardy Fabrice Martin
|
3:6, 7:6(4), 3–10 |
| Finalista | 4. | 2 marca 2019 | Dubaj | Twarda | Jan-Lennard Struff
|
Rajeev Ram Joe Salisbury
|
6:7(4), 3:6 |
| Zwycięzca | 5. | 18 stycznia 2020 | Auckland | Twarda | Luke Bambridge
|
Marcus Daniell Philipp Oswald
|
7:6(3), 6:3 |
| Finalista | 5. | 23 lutego 2020 | Delray Beach | Twarda | Luke Bambridge
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
6:3, 5:7, 5–10 |
| Zwycięzca | 6. | 25 października 2020 | Kolonia | Twarda (hala) | Raven Klaasen
|
Kevin Krawietz Andreas Mies
|
6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 8 sierpnia 2021 | Waszyngton | Twarda | Raven Klaasen
|
Neal Skupski Michael Venus
|
7:6(4), 6:4 |
| Finalista | 6. | 20 lutego 2022 | Marsylia | Twarda (hala) | Raven Klaasen
|
 Denys Mołczanow Andriej Rublow
|
6:4, 5:7, 7–10 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2018-01-12] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-01-12] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2018-01-12] (ang.).