Nicholas Monroe
_(29569550170).jpg)
| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1982 | |||||||||
| Wzrost |
178 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
2004 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
aktywny | |||||||||
| Trener |
Ben Monroe | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
253 (19 września 2011) | |||||||||
| Australian Open |
2Q (2007) | |||||||||
| Wimbledon |
1Q (2008) | |||||||||
| US Open |
1Q (2008, 2011) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
4 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
30 (2 października 2017) | |||||||||
| Australian Open |
3R (2021) | |||||||||
| Roland Garros |
QF (2020) | |||||||||
| Wimbledon |
3R (2017) | |||||||||
| US Open |
QF (2017) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Nicholas Monroe (ur. 12 kwietnia 1982 w Oklahoma City) – amerykański tenisista, brązowy medalista igrzysk panamerykańskich z Guadalajary (2011) w konkurencji gry podwójnej mężczyzn[1].
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W gronie zawodowców od 2002 roku, głównie skupiając się na grze podwójnej. W zawodach kategorii ATP World Tour Monroe zdobył cztery tytuły z trzynastu rozegranych finałów.
Najwyżej w rankingu ATP singlistów zajmował 253. miejsce (19 września 2011), a w klasyfikacji deblistów 30. pozycję (2 października 2017).
Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (4–9)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 24 lutego 2013 | Buenos Aires | Ceglana |  Simon Stadler
|
 Simone Bolelli Fabio Fognini
|
3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 14 lipca 2013 | Båstad | Ceglana | Simon Stadler
|
 Carlos Berlocq Albert Ramos-Viñolas
|
6:2, 3:6, 10–3 |
| Finalista | 2. | 28 lipca 2013 | Umag | Ceglana | Simon Stadler
|
 Martin Kližan David Marrero
|
1:6, 7:5, 7–10 |
| Zwycięzca | 2. | 13 lipca 2014 | Båstad | Ceglana |  Johan Brunström
|
 Jérémy Chardy Oliver Marach
|
4:6, 7:6(5), 10–7 |
| Finalista | 3. | 26 kwietnia 2015 | Bukareszt | Ceglana |  Artem Sitak
|
 Marius Copil Adrian Ungur
|
6:3, 5:7, 15–17 |
| Finalista | 4. | 19 lipca 2015 | Newport | Trawiasta |  Mate Pavić
|
 Jonathan Marray Aisam-ul-Haq Qureshi
|
6:4, 3:6, 8–10 |
| Zwycięzca | 3. | 25 października 2015 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Jack Sock
|
Mate Pavić Michael Venus
|
7:5, 6:2 |
| Finalista | 5. | 1 kwietnia 2017 | Miami | Twarda | Jack Sock
|
 Łukasz Kubot Marcelo Melo
|
5:7, 3:6 |
| Finalista | 6. | 1 października 2017 | Shenzhen | Twarda | Nikola Mektić
|
Alexander Peya Rajeev Ram
|
3:6, 2:6 |
| Finalista | 7. | 25 lutego 2018 | Delray Beach | Twarda |  John-Patrick Smith
|
Jack Sock Jackson Withrow
|
6:4, 4:6, 8–10 |
| Finalista | 8. | 6 maja 2018 | Stambuł | Ceglana |  Ben McLachlan
|
Dominic Inglot Robert Lindstedt
|
6:3, 3:6, 8–10 |
| Zwycięzca | 4. | 29 lipca 2018 | Atlanta | Twarda | John-Patrick Smith
|
Ryan Harrison Rajeev Ram
|
3:6, 7:6(5), 10–8 |
| Finalista | 9. | 23 sierpnia 2019 | Winston-Salem | Twarda | Tennys Sandgren
|
Łukasz Kubot Marcelo Melo
|
7:6(6), 1:6, 3–10 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dobles Varonil Medalla de Bronce. Info Guadalajara, 2011-10-22. [dostęp 2013-06-01]. (hiszp.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).