Berneaux de Picardi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Berneaux de Picardipolski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu błękitnym mała tarcza owalna czerwona, na niej trzy krokwie srebrne, jedna nad drugą, a nad nimi na wstędze srebrnej literami złotymi dewiza: PATRIA (łac. OJCZYZNA). Nad tarczą owalną głowa Merkurego srebrna, z lewej strony tarczy owalnej głowa barania srebrna, pod tarczą ręce złote, splecione w uścisku, z lewej strony trzymając dwie makówki złote, z drugiej laskę Merkurego ze srebrnymi skrzydłami i wężami złotymi.

Labry z prawej czerwone, z lewej zielone[1], podbite srebrem.

Herb najczęściej przedstawiany tak, że nad tarczą herbową korona szlachecka, bez hełmu.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany w 1790 Klemensowi Berneaux de Picardi, bankierowi warszawskiemu[2]. Potwierdzenie złożenia przysięgi z 1792[3].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Berneaux de Picardi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zieleń jako wierzchnia tynktura labrów jest niezwykła, ponieważ nie występuje w samym herbie
  2. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897. T. 2 str. 18
  3. Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001. ISBN 83-7181-173-X. str. 20

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]