Bitwa o Saint-Mihiel

Bitwa o Saint-Mihiel

I wojna światowa, front zachodni, cześć ofensywy stu dni
Czołg Renault FT przedziera się przez okop, zmierzając w kierunku niemieckich linii w pobliżu Saint-Mihiel
Czas	12–15 września 1918
Miejsce	Saint-Mihiel
Terytorium	Francja
Wynik	ograniczone zwycięstwo Ententy
Strony konfliktu
Cesarstwo Niemieckie Stany Zjednoczone Francja
Dowódcy
Max von Gallwitz John Pershing
Siły
75 000 żołnierzy, 213 samolotów USA: 216 000 żołnierzy, 144 czołgi Francja: 48 000 żołnierzy, 275 czołgów, 1481 samolotów, 2900 dział
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
48°53′21″N 5°32′37″E

Bitwa o Saint-Mihiel – duża bitwa I wojny światowej stoczona w dniach 12–15 września 1918 roku z udziałem Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych (AEF) i 110 tysięcy żołnierzy francuskich pod dowództwem generała Johna J. Pershinga przeciwko wojskom niemieckim. W bitwie znaczącą rolę odegrało amerykańskie lotnictwo wojskowe.

Atak na występ Saint-Mihiel był częścią planu Pershinga, który chciał przełamać linie niemieckie i zdobyć ufortyfikowane miasto Metz. Była to pierwsza duża ofensywa przeprowadzona głównie siłami Armii Stanów Zjednoczonych w I wojnie światowej. Uderzenie zastało Niemców w trakcie wycofywania się, co oznaczało, że ich artyleria nie znajdowała się na pozycjach strzeleckich, a amerykański atak, wymierzony w kierunku zdezorganizowanych sił niemieckich, okazał się skuteczniejszy niż oczekiwano. Bitwa o Saint-Mihiel ugruntowała pozycję armii amerykańskiej w oczach sojuszników francuskich i brytyjskich, a także ponownie zademonstrowała kluczową rolę artylerii podczas I wojny światowej i trudności w zaopatrywaniu tak potężnych armii, gdy te znajdowały się w ruchu. Amerykańskie natarcie załamało się, ponieważ artyleria i zapasy żywności pozostały z tyłu na błotnistych drogach. Atak na Metz nie został zrealizowany, ponieważ Naczelny Dowódca Aliantów marszałek Ferdinand Foch nakazał wojskom amerykańskim marsz w kierunku Sedanu i Mézières, co doprowadziło do ofensywy w Meuse-Argonne.