Bitwa pod Dettingen
|
||||
|
||||
 |
||||
| Czas | 27 czerwca, 1743 | |||
| Miejsce | Dettingen nad Menem, Bawaria | |||
| Terytorium | Bawaria | |||
| Wynik | zwycięstwo sprzymierzonych | |||
| Strony konfliktu | ||||
|
||||
| Dowódcy | ||||
|
||||
| Siły | ||||
|
||||
| Straty | ||||
|
||||
.svg){kind=small}
| Wojna o sukcesję austriacką |
|---|
|
Małujowice - Chotusice - Dettingen - Tulon - Velletri - Fontenoy - Dobromierz - Soor - Kesselsdorf - Piacenza - Roucoux - Finisterre I - Lauffeldt - Finisterre II |
Bitwa pod Dettingen – starcie zbrojne, które miało miejsce 27 czerwca 1743 roku w okolicach wsi Dettingen am Main podczas austriackiej wojny sukcesyjnej pomiędzy pierwszą a drugą wojną śląską. Udział w niej wzięły wojska brytyjsko-austriackie, zwane armią pragmatyczną, przeciwko wojskom francuskim.
Brytyjczycy pod wodzą króla Jerzego II wylądowali w lipcu 1742 roku koło Ostendy, gdzie połączyli się z oddziałami hanowerskimi, heskimi i austriackimi. Tymi ostatnimi dowodził generał Leopold von Arenberg. Armia sprzymierzonych liczyła po połączeniu 36 tys. żołnierzy i 98 dział. Na czele Francuzów (26 tys. żołnierzy i 56 dział) stał marszałek Adrien Maurice de Noailles.
Francuzi zamierzali zaatakować przeciwnika w okolicach rzeki Men. 27 czerwca 1743 roku kawaleria francuska przypuściła atak i początkowo odrzuciła jazdę angielską. Dostała się jednak pod gwałtowny ostrzał piechoty, który wyrządził jej znaczne straty i zmusił do odwrotu. Wtedy do walki włączyli się dragoni austriaccy, którzy zepchnęli Francuzów w kierunku rzeki. Ostrzał rozpoczęła też artyleria francuska, która osłaniała odwrót własnych wojsk przez rzekę. Francuzi wycofali się, a zmęczone wojska sprzymierzonych nie podjęły pościgu.
Bitwa kosztowała życie 615 Brytyjczyków (2 tys. rannych), po stronie francuskiej zginęło 931 ludzi, a ponad 3 tys. odniosło rany.
Po bitwie podpisane zostało porozumienie dotyczące traktowania i wymiany jeńców, które było zalążkiem konwencji genewskich.
Galeria[edytuj kod]
-
piechur z „Howard's Regiment of Foot” (1742)
Z okazji zwycięstwa wojsk angielskich nad francuskimi Georg Friedrich Händel skomponował uroczyste Dettingen Te Deum (HWV283) oraz anthem The King shall rejoice (HWV 265). Obydwa utwory zostały wykonane w 27 listopada 1743 roku w Kaplicy królewskiej (Chapel Royal) w Pałacu św. Jakuba (St. James’s Palace) w obecności króla Jerzego II podczas nabożeństwa za szczęśliwy powrót do Anglii.
Zobacz też[edytuj kod]
- The King shall rejoice (Dettingen Anthem) D-dur, HWV 265
- Dettingen Te Deum D-dur, HWV 283
Bibliografia[edytuj kod]
- Alan J. Gut: The Army of the Georges 1714-1783 [w:] The Oxford Illustrated History of the British Army. Oxford University Press, 1994. ISBN 0-19-869178-5.
