Body Harvest

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Body Harvest
Producent

DMA Design

Wydawca

USA: Midway Home Entertainment
EUR: Gremlin Interactive

Dystrybutor

PL: UFO Games[1]

Data wydania

EUR: 30 września 1998
USA: 20 października 1998[2]
AUS: 31 grudnia 1998[2]

Gatunek

klon GTA[a][3] (przygodowa gra akcji, strzelanka trzecioosobowa, otwarty świat)

Tryby gry

gra jednoosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: T[4]
USK: 16[5]
ACB: M[6]

Język

angielski[7], francuski[8], niemiecki

Wymagania sprzętowe
Platforma

Nintendo 64

Nośniki

kartridż

Kontrolery

gamepad

Body Harvest – komputerowa przygodowa gra akcji wyprodukowana przez szkockie studio DMA Design i wydana w 1998 roku na Nintendo 64.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Fabuła gry obraca się wokół losów okupowanej przez obcych Ziemi. Akcja została osadzona w 2016 roku, a sama okupacja rozpoczęła się 100 lat wcześniej. Co 25 lat kosmici przybywają na Ziemię w celu zbierania ludzi na materiał organiczny. Protagonistą gry jest Adam Drake, jeden z nielicznych ocalałych ludzi. Uzyskuje on dostęp do urządzenia umożliwiającego podróżowanie w czasie. Drake ma za zadanie cofnąć się o sto lat, a następnie przenosić się o 25 lat w przyszłość w celu powstrzymywania inwazji[9]. Pierwszym miejscem akcji jest Grecja w 1916 roku, gdzie rozpoczęła się inwazja, drugim wyspa Jawa w 1941 roku, następnie Ameryka w 1966 roku i Syberia w 1991 roku[9][10].

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

Akcja rozgrywa się podczas trwającej inwazji i okupacji Ziemi przez obcych. Gracz ma do dyspozycji 60 pojazdów, którymi może podróżować po mapie oraz kilka rodzajów broni, do których paliwo oraz amunicję może znajdować w budynkach[11]. W większości misji należy bronić cywili, pokonywać nadciągające fale wrogów oraz niszczyć procesory i generator, które służą więzieniu ludzi. Po zniszczeniu generatora następuje walka z bossem[9]. W grze występuje ponad 70 rodzajów przeciwników[11]. Niektórzy z nich mają za zadanie walczyć z protagonistą, inni zbierać „materiał organiczny”, a jeszcze inni niszczyć ludzkie domostwa. Każda fala obcych zaznaczana jest czerwoną strzałką na ekranie[12]. Gdy zbyt wielu ludzi zginie, planeta eksploduje i należy rozpocząć poziom od nowa.

Odbiór gry[edytuj | edytuj kod]

 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
Game Revolution D+[13]
GameSpot 7/10[14]
IGN 8,4/10[2]
HonestGamers 8/10[15]
Nintendojo 8,6/10[16]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
GameRankings

76,68% (z 14 recenzji)[17]

Metacritic

73/100 (z 12 recenzji)[18]

Recenzje gry były przeważnie pozytywne. Oprawę wizualną określano jako przyzwoitą, krytykowano ruchy kamery, jednocześnie chwaląc wygląd pojazdów i eksplozji[2][16]. Krytycy jednogłośnie docenili ścieżkę dźwiękową, uznając ją za klimatyczną i pasującą do tego gatunku gier[2][14][16]. Jako plusy tej produkcji wymieniano także możliwość korzystania z pojazdów takich jak samochody, czołgi, łodzie i samoloty[2][13][14][19]. Pozytywnie oceniano możliwość znajdowania przedmiotów takich jak paliwo, amunicja czy apteczki[2]. Niektórzy recenzenci zwrócili uwagę na niewielką liczbę budynków, z których i tak większość jest zamkniętych. Recenzent portalu Game Revolution stwierdził nawet, że „to naprawdę bolesne znaleźć wioskę z pięcioma budynkami i szukać otwartych drzwi (o ile w ogóle istnieją)”[13]. Peer Schneider z IGN skrytykował natomiast brak trybu rozgrywki wieloosobowej[2]. Ostatecznie Body Harvest podsumowano jako udane połączenie rozwiązań takich jak podróżowanie wieloma rodzajami pojazdów, strzelanie z różnych rodzajów broni i otwarty świat, co stanowiło główne cechy wydanej trzy lata później przez DMA Design przełomowej gry Grand Theft Auto III[19].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Gra została wydana w 1998 roku, przed premierą Grand Theft Auto III (2001), ale posiada wszystkie cechy klona GTA

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Body Harvest. „Gry Komputerowe”. 3/1999, s. 63. CGS Computer Studio. 
  2. ↑ a b c d e f g h Peer Schneider: Body Harvest - Nintendo 64. IGN, 1998-10-22. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  3. ↑ Good Game Stories - Backwards Compatible - Rockstar North. ABC, 2008-04-28. [dostęp 2015-08-21]. (ang.).
  4. ↑ Body Harvest. Entertainment Software Rating Board. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  5. ↑ RF Generation: Body Harvest (Nintendo 64). RF Generation. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  6. ↑ BODY HARVEST (Game Cartridge). Australian Classification Board. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  7. ↑ Body Harvest (Video Game 1998). Internet Movie Database. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  8. ↑ Nintendo64EVER - Les tests du jeu Body Harvest sur Nintendo 64. Nintendo64EVER. [dostęp 2014-07-25]. (fr.).
  9. ↑ a b c N64 - Body Harvest. ppe.pl. [dostęp 2014-07-25]. (pol.).
  10. ↑ Body Harvest - Nintendo 64. IGN. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  11. ↑ a b IGN: Body Harvest. IGN. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  12. ↑ Body Harvest UK Manual. replacementdocs. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  13. ↑ a b c Body Harvest Review. Game Revolution, 1998-11-01. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  14. ↑ a b c Joe Fielder: Body Harvest Review. GameSpot, 1998-10-30. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  15. ↑ Body Harvest (Nintendo 64) review by Zack Little. HonestGamers. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  16. ↑ a b c Body Harvest. Nintendojo. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  17. ↑ Body Harvest for Nintendo 64. GameRankings. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  18. ↑ Body Harvest for Nintendo 64 Reviews. Metacritic. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
  19. ↑ a b Anthony Burch: Games time forgot: Body Harvest. Destructoid, 2007-02-20. [dostęp 2014-07-25]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Body_Harvest&oldid=72901279”