Bolesław Anc
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
inżynier kolejowy |
Bolesław Anc (ur. w 1841 w Jędrzejowie, zm. 11 sierpnia[1] 1909 we Lwowie)[2] – polski inżynier kolejowy, naczelnik cywilny powiatu lubelskiego w powstaniu styczniowym[3].
Biografia
[edytuj | edytuj kod]Bolesław Anc urodził się w Jędrzejowie w 1841 roku. Uczył się w Szkole Wyższej Realnej w Kielcach, Piotrkowie Trybunalskim oraz studiował w Petersburgu.
Od 1862 pracował jako nauczyciel matematyki w szkole powiatowej we Włocławku[4]. Brał udział w powstaniu styczniowym 1863. Służył w oddziale Kazimierza Mielęckiego na Kujawach[4]. Był komisarzem żandarmerii narodowej w województwie krakowskim i zastępcą komisarza województwa lubelskiego (od 6 lutego 1863 do 4 maja 1864)[4]. Brał udział w walkach pod Cieplinami oraz w Cisowie na ziemi sandomierskiej (jako jeniec służący za puklerz Moskalom)[4]. Pod Cieplinami odniósł rany. Dostał się do niewoli. Był więziony w Staszowie i w Kielcach[4]. Skazany na śmierć, uzyskał ułaskawienie. Przebywał w więzieniu austriackim.
W 1864 wyjechał do Belgii, gdzie ukończył studia inżynierskie w Gandawie. Pracował przy budowie kolei we Francji i Bułgarii. Przez kilkanaście lat był naczelnym inżynierem kolei bułgarskich[4]. Mieszkając w Sofii działał w środowisku polonijnym. Z powodów zdrowotnych odszedł na emeryturę i od 1898 roku mieszkał we Lwowie.
W Belgii poślubił Józefę z Zagórowskich – pisarkę, tłumaczkę literatury francuskiej i bułgarskiej. Miał dwie córki: Jadwigę Skrzyńską i Bogumiłę (nauczycielkę). Pochowany na Cmentarzu łyczakowskim we Lwowie[5].
Wybrane utwory
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bolesław Orłowski: Słownik polskich pionierów techniki. Katowice: Wydawnictwo "Śląsk", 1984, s. 15. ISBN 83-216-0339-4.
- ↑ Boleslaw Anc Kurier lwowski 1909 nr 372 s.6
- ↑ Organizacja władz powstańczych w roku 1863 [Spis obejmuje Komitet Centralny oraz naczelników wojennych i cywilnych powiatów z województw: mazowieckiego, podlaskiego, lubelskiego, sandomierskiego, krakowskiego, kaliskiego, płockiego, augustowskiego, wileńskiego, kowieńskiego, grodzieńskiego, mińskiego, mohylewskiego, witebskiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego oraz z Galicji, Wielkopolski i Prus Zachodnich. AGAD, nr zespołu 245, s. 5.
- ↑ a b c d e f Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 159-160.
- ↑ Nekrolog Kurier Lwowski 1909 nr 373 s.4
- ↑ Fr. Jaw. Na świętą przeszłość Kurier Lwowski 1907 nr 489 s.9
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zofja Rutkowska, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 89.
- Bolesław Orłowski: Słownik polskich pionierów techniki. Katowice: Wydawnictwo "Śląsk", 1984, s. 15. ISBN 83-216-0339-4.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ośrodek Myśli Patriotycznej i Obywatelskiej
- Bolesław Anc: Z lat nadziei i walki 1861-1864 (1907) w bibliotece Polona