Bolesław Błażejewski

Bolesław Błażejewski

pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1890 Ilinka, powiat kamieniecki, gubernia podolska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń, RFSRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	15 Pułk Artylerii Polowej 61 Pułk Piechoty Szpital Wojskowy w Bydgoszczy 8 Szpital Okręgowy DOK V DOK II
Stanowiska	starszy lekarz pułku komendant szpitala szef sanitarny okręgu wojskowego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Bolesław Błażejewski (ur. 21 stycznia 1890 w Ilince, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – pułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Hipolita i Adeli z Redlińskich. W 1908 złożył maturę w gimnazjum krzemienieckim i w tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Imperatorskiego Uniwersytetu Kijowskiego św. Włodzimierza w Kijowie. W sierpniu 1914 został zmobilizowany do Armii Imperium Rosyjskiego. Do 7 maja 1917 służył jako młodszy ordynator w szpitalu polowym 44 Dywizji Piechoty. W 1916 otrzymał dyplom lekarski. Uzyskał tytuł doktora. Od października 1918 do sierpnia 1919 praktykował w szpitalu w Lanckoronie.

We wrześniu 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego, w stopniu porucznika lekarza, i przydzielony do szpitala polowego nr 406, w charakterze młodszego ordynatora. 24 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w Korpusie Lekarskim, w „grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. W 1921 pełnił służbę w szpitalu polowym Nr 4010, pozostając na ewidencji kompanii zapasowej sanitarnej nr III.

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 142. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W latach 1923–1924 był starszym lekarzem 15 pułku artylerii polowej w Bydgoszczy, pozostając na ewidencji 8 batalionu sanitarnego w Toruniu. Od 16 października do 22 grudnia 1926 był słuchaczem kursu dokształcającego oficerów sztabowych w Oficerskiej Szkole Sanitarnej w Warszawie. W listopadzie tego roku ogłoszono jego przeniesienie do 8 Szpitala Okręgowego w Toruniu na stanowisko starszego ordynatora z powierzeniem mu obowiązków komendanta filii tego szpitala w Bydgoszczy. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 11. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W listopadzie tego roku został przeniesiony do 61 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko starszego lekarza pułku. W grudniu 1929 został wyznaczony na stanowisko komendanta 8 Szpitala Okręgowego w Toruniu. 19 grudnia 1933 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 4. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko szefa sanitarnego. W styczniu 1936 został wyznaczony na stanowisko szefa sanitarnego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie. Obowiązki na tym stanowisku pełnił do 15 września 1939, kiedy to został mianowany szefem sanitarnym Armii „Lublin”.

Po agresji ZSRR na Polskę w czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

27 lipca 1921 zawarł związek małżeński z Marią Potkańską, z którą miał dwie córki: Annę Marię (ur. 8 września 1924) i Krystynę Adelę (ur. 23 lutego 1931).

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (18 marca 1932)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia (1935)

Zobacz też

• Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej
• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego. Warszawa: Departament Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych, czerwiec 1934.
• Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Sylwetki lekarzy toruńskich XIX i XX wieku, Marian Łysiak, dr Kazimierz Przybyszewski, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2009, s. 58–60, ISBN 978-83-231-2388-0.
• Wojskowy Szpital Uzdrowiskowy w Ciechocinku 1945–1985, Ciechocinek 1985, s. 225.