Borówek (gmina Latowicz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borówek
wieś
Ilustracja
Fragment zabudowy miejscowości
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

miński

Gmina

Latowicz

Liczba ludności (2022)

56[2]

Strefa numeracyjna

25

Kod pocztowy

05-334[3]

Tablice rejestracyjne

WM

SIMC

0677524[4]

Położenie na mapie gminy Latowicz
Mapa konturowa gminy Latowicz, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Borówek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Borówek”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Borówek”
Położenie na mapie powiatu mińskiego
Mapa konturowa powiatu mińskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Borówek”
Ziemia52°01′44″N 21°40′11″E/52,028889 21,669722[1]

Borówekwieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Latowicz[4][5].

W latach 1526-1795 wieś należała do starostwa latowickiego. W latach 1795-1809 – pod zaborem austriackim. Od 1809 r. w Księstwie Warszawskim, guberni warszawskiej, powiecie siennickim, a od 1866 r. w powiecie mińskim (od 1868 nazwa powiatu nowomiński). W latach 1870-1954 należała do gminy Wielgolas, w latach 1955-1972 – do Gromadzkiej Rady Narodowej w Wielgolesie. Od 1973 r. należy do gminy Latowicz.

W latach 1919-1939 wieś znajdowała się w granicach województwa warszawskiego, 1939-1945 w Generalnym Gubernatorstwie, 1946-1975 w województwie warszawskim, od 1972 do 1998 r. – w granicach województwa siedleckiego. Od 1999 r. znajduje się w województwie mazowieckim.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Różańcowej w Wielgolesie[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Najstarsze ślady osadnicze to narzędzia krzemienne z okresu neolitu i ceramika z epoki żelaza. We wczesnym średniowieczu istniała tu osada. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1613 r., liczyła wówczas 6 domów. W 1662 r., odnotowano 10 mieszkańców.

W 1789 r. było we wsi 11 domów i 12 rodzin, o nazwiskach: Wójcik, Paudyna, Kupiec, Burski, Cygan, Mazek, Stanieta, Zwierz. W 1880 r. wieś liczyła 18 domów i około 110 mieszkańców.

Pod koniec XIX w. powstała szkoła elementarna, która istniała do 1939 r. W 1950 r. powstało Koło Gospodyń Wiejskich. W 1970 r. wieś liczyła 95 mieszkańców, a w 2000 r. 81 mieszkańców. Przyrost naturalny w latach 1970-2000 wyniósł -14,7%. W 1988 r. we wsi było 18 domów, w 2009 r. - 20 domów.

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa topograficzna związana z roślinnością: wieś otaczają bory i rosnące w nich borówki.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • We wsi znajdują się dwie, murowane kapliczki wzniesione w 1995 r.: słupowa, dwukondygnacyjna, tynkowana, z fundacji Zbigniewa Żaczka, druga – ufundowana przez mieszkańców wsi.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 9191
  2. Raport o stanie gminy za rok 2022. Liczba mieszkańców w dniu 31.12.2022 s. 7-8
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 85 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Opis parafii na stronie diecezji

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • AGAD, Archiwum Skarbu Koronnego, Oddział I, sygn. 72 cz.2. – Rejestr pogłownego Ziemi Czerskiej.
  • AGAD, Archiwum Skarbu Koronnego Oddział XLVI, sygn. 147a – Lustracja starostwa latowickiego z 1613 r. (mikrofilm: 2567)
  • AGAD, Archiwum Skarbu Koronnego Oddział XLVI, sygn. 170 – Lustracja starostwa latowickiego z 1789 r. (mikrofilm: 2585)
  • Chlebowski B., 1880. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa.
  • Gajowniczek. Z. 1999. Dzieje Latowicza, FPL, Latowicz
  • Gajowniczek Z., 1999. Dzieje Parafii Latowicz, FPL, Latowicz.
  • Gajowniczek Z., 1999. Sto lat kościoła parafialnego Św. Walentego i Św. Trójcy w Latowiczu, FPL, Latowicz,
  • Gieysztorowa I., 1967. Lustracja województwa Mazowieckiego 1565 roku, cześć l. Warszawa.
  • Wawrzyńczyk A., 1989. Lustracje województwa Mazowieckiego XVII wieku, T.2 (1660-1661), Warszawa.
  • Kempisty E., Kozłowski L., 1975. Badania archeologiczne na Mazowszu i Podlasiu, PWN, Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych.
  • Galicka J., Sygetyńska H., 1966. Katalog zabytków sztuki w Polsce, Województwo Warszawskie, Powiat Mińsko-Mazowiecki, tom X, zeszyt 8.
  • Garstecki M., 1980. Najcenniejsze zabytki architektury woj. Siedleckiego, Prace archiwalno-konserwatorkie na terenie woj. siedleckiego, Siedlce.
  • Niedźwiedź J. Ostas C., Opracowanie studialne wartości kulturowych Gminy Latowicz
  • Sienkiewicz M., i in. 1999. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Latowicz.
  • Pazyra S., 1939. Studia z dziejów miast na Mazowszu od XIII do początków XX wieku.
  • Pazyra S., 1959. Geneza i rozwój miast mazowieckich, Warszawa.