Bronisław Kwiatkowski
Szablon:Polski żołnierz infobox Bronisław Kwiatkowski (ur. 5 maja 1950, zm. 10 kwietnia 2010) – polski generał broni, oficer wojsk pancernych i powietrzno-desantowych. Od 1969 służy w Siłach Zbrojnych. Dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym w Syrii, 6 Brygadą Desantowo-Szturmową oraz Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe w Iraku. W latach 2005-2007 zastępca dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego, następnie dowódca operacyjny Sił Zbrojnych.
Wykształcenie
Bronisław Kwiatkowski urodził się 5 maja 1950 w Mazurach, miejscowości w powiecie Kolbuszowskim, gminie Raniżów. W 1973 ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Jest również absolwentem Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie (lata 1977-1980) oraz Akademii Dowodzenia Związkowych Sił Zbrojnych Niemiec (niem. die Bundeswehr, lata 1990-1992) w Hamburgu. Posiada znajomość języka angielskiego, niemieckiego i rosyjskiego.
Służba wojskowa
Na pierwsze stanowisko liniowe – dowódcy plutonu – skierowano go do 29 Pułku Czołgów 11 "Drezdeńskiej" Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1974 został dowódcą kompanii w tej jednostce wojskowej. Od 1980 do 1982 kierował sztabem 18 batalionu powietrzno-desantowego z Bielska-Białej, po czym służył w Dowództwie 6 "Pomorskiej" Dywizji Powietrzno-Desantowej w Krakowie, od 1986 6 "Pomorskiej" Brygady Powietrzno-Desantowej, a od 1989 6 "Pomorskiej" Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego. Pełnił kolejno funkcje oficera operacyjnego (lata 1982-1983), szefa Wydziału Operacyjnego (lata 1983-1986) oraz szefa Sztabu (lata 1986-1990).
W 1990 został szefem Oddziału Operacyjnego w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie, a od 1993 był szefem Oddziału Rozpoznania i Walki Radioelektronicznej w Sztabie Krakowskiego Okręgu Wojskowego w Krakowie. W latach 1995-1996 dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym w ramach misji pokojowej ONZ rozdzielania wojsk na Wzgórzach Golan (UNDOF). Następnie objął stanowisko dowódcy 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego w Krakowie.
W 2000 wyznaczono go szefem Sztabu Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego w Krakowie, który w 2002 przeformowano na 2 Korpus Zmechanizowany. W 2003 został zastępcą dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe, w ramach I zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku po II wojnie w Zatoce Perskiej. Po powrocie do Polski w 2004 był zastępcą dyrektora Centrum Szkolenia Sił Pokojowych NATO (ang. Joint Force Training Center) w Bydgoszczy. W 2005 ponownie przebywał w Iraku jako Szef Szkolenia Misji Szkoleniowej NATO (ang. NATO Training Mission – Iraq). Następnie był zastępcą dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego.
Od 18 lipca 2006 do 24 stycznia 2007 dowodził Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe podczas VII zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego na misji stabilizacyjnej w Iraku. 20 kwietnia 2007 został wyznaczony na dowódcę Dowództwa Operacyjnego. 3 maja 2007 prezydent Lech Kaczyński awansował gen. dyw. Bronisława Kwiatkowskiego na stopień wojskowy generała broni. W związku z reorganizacją, w dniu 15 sierpnia 2007 objął stanowisko dowódcy operacyjnego Sił Zbrojnych.
Zginął w katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego
- Złoty Krzyż Zasługi
- Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Medal Złoty za Długoletnią Służbę[1]
- Medal "W Służbie Pokoju" za misję ONZ rozdzielania wojsk na Wzgórzach Golan (UNDOF "In The Service Of Peace" Medal)
- Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe
- Odznaka Instruktora Spadochronowego
Bibliografia
- ↑ Prezydent.pl - 1 lipca 2009.
- Generał broni (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Za zasługi dla obronności kraju
- Odznaczeni Orderem Krzyża Wojskowego
- Odznaczeni Orderem Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Oficerowie Ludowego Wojska Polskiego
- Polacy odznaczeni Legią Zasługi
- Ofiary katastrof lotniczych
- Urodzeni w 1950
- Zmarli w 2010