Bronisław Kwiatkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Kwiatkowski
ilustracja
generał broni generał broni
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1950
Mazury

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2010
Smoleńsk

Przebieg służby
Lata służby

1969–2010

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych RP

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Złoty za Długoletnią Służbę Medal 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Medal Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku Wielki Oficer Orderu Zasługi (Portugalia) Oficer Legii Zasługi (USA) Medal ONZ za misję UNDOF
Multimedia w Wikimedia Commons
Bronisław Kwiatkowski upamiętniony na Pomniku Ofiar Tragedii Smoleńskiej 2010 roku w Warszawie

Bronisław Kwiatkowski (ur. 5 maja 1950 w Mazurach, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – generał Wojska Polskiego.

Oficer wojsk pancernych i powietrznodesantowych. Od 1969 roku służył w Siłach Zbrojnych. Dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym w Syrii, 6 Brygadą Desantowo-Szturmową oraz Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe w Iraku. W latach 2005–2007 zajmował stanowisko zastępcy dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego, następnie dowódca operacyjny Sił Zbrojnych.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Bronisław Kwiatkowski urodził się 5 maja 1950 roku w Mazurach, miejscowości w powiecie kolbuszowskim, gminie Raniżów. Ukończył Technikum Leśne w Krasiczynie. W 1973 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Absolwent także Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie (lata 1977–1980) oraz Akademii Dowodzenia Związkowych Sił Zbrojnych Niemiec (niem. die Bundeswehr, lata 1990–1992) w Hamburgu. Znał języki: angielski, niemiecki i rosyjski.

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Na pierwsze stanowisko liniowe – dowódcy plutonu – skierowano go do 29 Pułku Czołgów 11 „Drezdeńskiej” Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1974 roku został dowódcą kompanii w tej jednostce wojskowej. W latach 1980–1982 kierował sztabem 16 Batalionu Powietrznodesantowego z Krakowa, po czym służył w Dowództwie 6 „Pomorskiej” Dywizji Powietrznodesantowej w Krakowie, od 1986 roku 6 „Pomorskiej” Brygady Powietrznodesantowej, a od 1989 roku 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego. Pełnił kolejno funkcje oficera operacyjnego (lata 1982–1983), szefa Wydziału Operacyjnego (lata 1983–1986) oraz szefa Sztabu (lata 1986–1990).

W 1990 został szefem Oddziału Operacyjnego w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie, a od 1993 roku był szefem Oddziału Rozpoznania i Walki Radioelektronicznej w Sztabie Krakowskiego Okręgu Wojskowego w Krakowie. W latach 1995–1996 dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym w ramach misji pokojowej ONZ rozdzielania wojsk na Wzgórzach Golan (UNDOF). Następnie objął stanowisko dowódcy 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego w Krakowie.

W 2000 roku wyznaczono go szefem Sztabu Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego w Krakowie, który w 2002 roku przeformowano na 2 Korpus Zmechanizowany. W 2003 roku został zastępcą dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe, w ramach I zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku po II wojnie w Zatoce Perskiej. Po powrocie do Polski w 2004 roku był zastępcą dyrektora Centrum Szkolenia Sił Pokojowych NATO (ang. Joint Force Training Center) w Bydgoszczy. W 2005 roku ponownie przebywał w Iraku jako Szef Szkolenia Misji Szkoleniowej NATO (ang. NATO Training Mission – Iraq). Następnie był zastępcą dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego. 15 sierpnia 2005 otrzymał awans na stopień generała dywizji[1].

Od 18 lipca 2006 roku do 24 stycznia 2007 roku dowodził Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe podczas VII zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego na misji stabilizacyjnej w Iraku. 20 kwietnia 2007 roku został wyznaczony na dowódcę Dowództwa Operacyjnego SZ. 3 maja 2007 roku prezydent Lech Kaczyński awansował gen. dyw. Bronisława Kwiatkowskiego na stopień wojskowy generała broni[2]. W związku z reorganizacją, w dniu 15 sierpnia 2007 roku objął stanowisko dowódcy operacyjnego Sił Zbrojnych. Jego służba wojskowa miała zakończyć się 5 maja 2010, po czym generał miał przejść na emeryturę[3].

Śmierć i pogrzeb[edytuj | edytuj kod]

Grób gen. Bronisława Kwiatkowskiego na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. 15 kwietnia 2010 marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, wykonujący obowiązki Prezydenta RP, postanowieniem Nr 112-8-2010 mianował go pośmiertne generałem[4]. 24 kwietnia 2010 Bronisław Kwiatkowski został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie[5] (sektor W-6-29)[6].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Krystyną, z którą miał dwie córki, Kamilę i Edytę[7].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Pomnik gen. B. Kwiatkowskiego w Panteonie Bohaterów Sanktuarium Narodowego w Ossowie
    12 sierpnia 2010 w siedzibie Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych przy ul. Radiowej 2 w Warszawie odsłonięto tablicę pamiątkową upamiętniającą gen. Bronisława Kwiatkowskiego[18]
  • 13 sierpnia 2010 odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową w kościele garnizonowym św. Agnieszki w Krakowie[19]
  • 24 marca 2011 roku popiersie gen. Bronisława Kwiatkowskiego odsłonięto w Dowództwie Operacyjnym Sił Zbrojnych w Warszawie[20]
  • 10 września 2011, imię Bronisława Kwiatkowskiego nadano szkole podstawowej w Mazurach, rodzinnej wsi generała[21].
  • 15 sierpnia 2015 popiersie Bronisława Kwiatkowskiego zostało odsłonięte w Panteonie Bohaterów Sanktuarium Narodowego na Cmentarzu Poległych w Bitwie Warszawskiej w Ossowie[22].
  • Admirał floty Andrzej Karweta oraz generałowie Bronisław Kwiatkowski i Andrzej Błasik zostali upamiętnieni w filmie dokumentalnym autorstwa Anity Gargas pt. W imię honoru z 2016, w których wystąpiły ich małżonki[23][24].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ M.P. z 2005 r. nr 51, poz. 697
  2. ↑ M.P. z 2007 r. nr 31, poz. 358
  3. ↑ "Niezwykle skromny dowódca". tvn24.pl, 2013-10-24. [dostęp 2013-07-21]. (pol.).
  4. ↑ Pośmiertne awanse i odznaczenia dla ofiar katastrofy pod Smoleńskiem, Ministerstwo Obrony Narodowej, Archiwum 15.04.2010 r.. archiwalny.mon.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-05)].
  5. ↑ Uroczystości pogrzebowe gen. Bronisława Kwiatkowskiego. krakow.tvp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-26)]. [dostęp 16 lipca 2010].
  6. ↑ GROBONET 2.6 – wyszukiwarka osób pochowanych – Cmentarz parafialny Kraków Salwator [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2019-12-16].
  7. ↑ Generał, którego lubili żołnierze. interia.pl, 2010-04-13. [dostęp 2013-07-21]. (pol.).
  8. ↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587
  9. ↑ M.P. z 2004 r. nr 56, poz. 943
  10. ↑ M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 644
  11. ↑ M.P. z 2007 r. nr 18, poz. 209
  12. ↑ Odznaczenia dla Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych. prezydent.pl, 1 lipca 2009. [dostęp 2010-09-12].
  13. ↑ Lista odznaczonych. prezydent.pl, 1 lipca 2009. [dostęp 2010-09-12].
  14. ↑ Pośmiertne uhonorowanie generała Bronisława Kwiatkowskiego odznaczeniem „Legion of Merit”. wojsko-polskie.pl, 10 czerwca 2011. [dostęp 2016-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-26)].
  15. ↑ Uroczystość wręczenia Medali 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [online], www.kombatanci.gov.pl [dostęp 2023-10-12].
  16. ↑ Chancelaria das Ordens Honoríficas Portuguesas. dre.pt. [dostęp 2010-09-12]. (port.).
  17. ↑ Odznaka Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego. podkarpackie.pl. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-20)].
  18. ↑ Święto Wojska Polskiego w Dowództwie Operacyjnym. do.wp.mil.pl. [dostęp 2011-04-29].
  19. ↑ Obchody w Krakowie. skmponz.w.interia.pl. [dostęp 2011-04-29].
  20. ↑ Uhonorowanie gen. Bronisława Kwiatkowskiego. wojsko-polskie.pl, 25 marca 2011. [dostęp 2011-04-29].
  21. ↑ Wielki powrót Generała. ranizow.pl, 13 września 2011. [dostęp 2016-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-26)].
  22. ↑ Ofiarom Smoleńska w Ossowie. pomniksmolensk.pl, 2015-08-17. [dostęp 2015-08-17].
  23. ↑ W imię honoru. tvp.pl. [dostęp 2016-08-20].
  24. ↑ Anna Sarzyńska: Trzy wdowy, trzy historie, jedna tragedia. "W imię honoru" – nowy film Anity Gargas to poruszający obraz o emocjach kobiet dotkniętych piętnem Smoleńska. wpolityce.pl, 2016-06-14. [dostęp 2016-08-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe
Wojska Lądowe
Struktura
Szkoły Wojsk Lądowych
Pozostałe

Orzeł Wojsk Lądowych

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bronisław_Kwiatkowski&oldid=72984645”