Buśno
50°57′43″N 23°44′43″E/50,961944 23,745278| wieś | |
 Cerkiew pw. Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
82 |
| Kod pocztowy |
22-135[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LCH |
| SIMC |
0100990[5] |
Położenie na mapie gminy Białopole  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu chełmskiego  | |
| 50°57′43″N 23°44′43″E/50,961944 23,745278[1]
| |
Buśno – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Białopole[5][6].
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0101008 | Bogdanówka | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Białopole[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 371 mieszkańców i była drugą co do liczby ludności miejscowością gminy[8].
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny[9].
Obiekty sakralne[edytuj | edytuj kod]
W Buśnie znajduje się kościół pw. Wniebowzięcia NMP, dawniej cerkiew greckokatolicka pw. Zaśnięcia NMP, z 1795 r. W 1875 r. został zamieniony na cerkiew prawosławną, na kościół rzymskokatolicki w 1919 r. Budynek zatracił już cechy architektury cerkiewnej, nie ma kopuły, a na froncie dobudowano dwie wieże.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Buśno w dokumentach po raz pierwszy zostało wymienione w 1423 roku. Wieś tę nazywano również: „Bussien” (1563 r.), i „Busina” (1664 r.)[10]. Około 1423 r. biskup chełmski Jan Biskupiec przyłączył Buśnie Wielką i Małą do Parafii Rzymskokatolickiej w Kumowie. W XV w. poświadczone są parafie prawosławne poprzez wzmianki o cerkwiach lub parochach-popach. Z parafii prawosławnych wiejskich powiatu chełmskiego przez całe stulecie tj. XVI wiek wzmiankowana jest cerkiew w Buśnie. Rejestr poborowy z 1531 r. podaje, że miejscowość należała do Parafii Rozesłania Świętych Apostołów w Chełmie[11]. W 1783 r., za zgodą władz austriackich w Buśnie wybudowano dom, w którym znajdowało się zastępcze seminarium unickie diecezji chełmskiej (pozostało za kordonem granicznym).
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1880 Buśno, wieś w powiecie hrubieszowskim, gminie Białopole parafii rzymskokatolickiej Uchanie, wieś leży na wzgórzach nad dolina rzeki Wełnianki, wśród podmokłej niziny i lasów, o 9 wiorst na wschód północny od Uchania. Posiada kościół parafialny dla ludności rusińskiej. W 1827 r. było tu 51 domów zamieszkałych przez 283 mieszkańców. W roku 1880 było 59 domów. Buśno stanowiło przedtem parafię w dekanacie. dubienieckim[12].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 13847
- ↑ Wieś Buśno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-03], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 108 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2023-12-16]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Czopek ↓, s. 161.
- ↑ Wawryniuk 2002 ↓.
- ↑ Buśno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 478.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barbara Czopek: Nazwy miejscowe dawnej Ziemi Chełmskiej i Bełskiej, (W granicach dzisiejszego państwa polskiego). Wyd. Ossolineum 1988. Wrocław..
- Andrzej Wawryniuk: Leksykon miejscowości powiatu chełmskiego. Chełm: Starostwo Powiatowe w Chełmie, 2002, s. 477. ISBN 83-916380-0-6.