Charles Lloyd (muzyk)

Charles Lloyd
	; Charles Lloyd, 2006 (fot. Luke Wroblewski)
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1938 ; Stany Zjednoczone, Memphis w stanie Tennessee
Instrumenty	saksofon tenorowy, saksofon altowy, flet
Gatunki	jazz
Zawód	muzyk
Aktywność	od 1961
Wydawnictwo	Atlantic, ECM
	Strona internetowa

Charles Lloyd (ur. 15 marca 1938 w Memphis, stan Tennessee^[1]) – amerykański muzyk jazzowy. Najczęściej gra na saksofonie tenorowym i flecie, dodatkowo na saksofonie altowym i innych instrumentach.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Lloyd urodził i wychowywał się w Memphis, mieście o bogatym życiu muzycznym. Naukę gry na saksofonie rozpoczął w wieku 9 lat. Jednym z jego najbliższych przyjaciół był trębacz Booker Little. Lloyd był sidemanem w grupach bluesowych takich artystów jak B.B. King, Howlin’ Wolf, Bobby Blue Bland i inni.

W 1956 Lloyd przeniósł się do Los Angeles i studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. W tym czasie występował w big bandzie Geralda Wilsona. Od 1960 do 1963 Lloyd grał w zespole perkusisty Chico Hamiltona i został jego muzycznym dyrektorem. Zespół ten początkowo wykonywał muzykę określaną jako "chamber jazz", jednak dzięki kompozycjom Lloyda rozpoczął grać muzykę w stylu post-bop. Głównym partnerem muzycznym Lloyda był w tej grupie gitarzysta Gábor Szabó. W 1964 Lloyd opuścił zespół Hamiltona i rozpoczął współpracę z saksofonistą Cannonballem Adderleyem. W tym okresie nagrał jako leader dwa albumy dla Columbia Records; wśród muzyków grających jako sidemani byli: Herbie Hancock, Ron Carter i Tony Williams. W latach 1966–1968 Lloyd prowadził kwartet z pianistą Keithem Jarretem, basistą Cecilem McBee (później, Ron McClure), i perkusistą Jackiem DeJohnette. Wraz z tym kwartetem nagrywał dla Atlantic Records. Muzyka grupy była interesującym połączeniem post-bopu, free jazzu, i soul jazzu. Grupa szybko zdobyła popularność zarówno wśród fanów jazzu, jak i krytyków. Nieco zaskakująco, osiągnęła sukces również wśród fanów muzyki rockowej. Nagrany przez grupę album Forest Flower stał się komercyjnym hitem, głównie dzięki sile tytułowego utworu^[1]. Inne znaczące albumy grupy to Dream Weaver i Love In.

Po zakończeniu działalności grupy w 1968, Lloyd ograniczył aktywność. Pomimo tego, że w latach 70. nagrał kilka albumów, a także pojawiał się na płytach innych twórców jako sideman, praktycznie zniknął z jazzowej sceny. Grał natomiast z zespołem The Beach Boys zarówno na ich płytach, jak i podczas koncertów. W późnych latach 70. Lloyd był członkiem grupy Celebration, złożonej z muzyków występujących na koncertach The Beach Boys, do której należej także Mike Love i Al Jardine. Grupa ta wydała dwa albumy.

Pod wpływem Michela Petruccianiego Charles Lloyd powrócił na scenę w latach 80. Od 1989 koncertował aktywnie i nagrywał dla wytwórni ECM. Chociaż jego styl nie zmienił się znacząco od lat 60. w nowych nagraniach ujawniła się duża wrażliwość Lloyda jako wykonawcy utworów utrzymanych stylistyce balladowej. Do znaczących płyt z tego okresu należy zaliczyć Canto, Voice in the Night, The Water Is Wide (z udziałem następujących muzyków: Brad Mehldau, John Abercrombie, Larry Grenadier, Billy Higgins) oraz Lift Every Voice (z udziałem Geri Allen).