Cmentarz Powązkowski w Warszawie
nr rej. 445/1 z 1 lipca 1965 | |
Fragment cmentarza Powązkowskiego | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Powązkowska 1 |
Typ cmentarza |
wyznaniowy |
Stan cmentarza |
czynny |
Powierzchnia cmentarza |
43 ha |
Liczba pochówków |
ok. 1 mln |
Data otwarcia | |
Zarządca |
Kuria Metropolitalna Warszawska |
Mapa cmentarza | |
Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Strona internetowa |
Cmentarz Powązkowski, zwyczajowo Stare Powązki – zabytkowa nekropolia w Warszawie.
Położony na terenie obecnej dzielnicy Wola, między ulicami: Okopową, Powązkowską, Tatarską i Jana Ostroroga. Graniczy z kilkoma innymi cmentarzami. Opiekę nad nim sprawuje Kuria Metropolitalna Warszawska, którą reprezentuje zarząd cmentarza. Rolę opiekuna społecznego pełni Społeczny Komitet Opieki nad Starymi Powązkami. Cały teren cmentarza - skarbnicę rzeźby i małej architektury objęto ścisłą ochroną konserwatorską, podległą Stołecznemu Konserwatorowi Zabytków.
Cmentarz leży po nieparzystej stronie ul. Powązkowskiej, pod numerem 1 (numeru nie oznakowano na murze), a jego administracja znajduje się naprzeciwko, pod numerem 14.
Cmentarz Powązkowski niekiedy jest uznawany za najstarszą zabytkową nekropolię stolicy. Nie jest to prawdą - w rejestrze zabytków figurują założone znacznie wcześniej: Cmentarz Kamionkowski i Cmentarz na Służewie przy ul. Renety[1].
Historia
Cmentarz został założony 4 listopada 1790, na działce podarowanej przez rodzinę Szymanowskich. Poświęcono go 20 maja 1792 i początkowo zajmował powierzchnię ok. 2-2,5 ha.
W 1792 ukończono tam budowę kościoła św. Karola Boromeusza, ufundowanego przez duchowieństwo warszawskie, a zaprojektowanego przez Dominika Merliniego. Jeszcze przed poświęceniem cmentarza wystawiono tam również tzw. katakumby.
Cmentarz był wielokrotnie powiększany i dziś zajmuje 43 ha (dla porównania Watykan – 44 ha).
W czasie II wojny światowej sama nekropolia nie ucierpiała zbytnio, ale pod koniec wojny spłonął kościół i zabudowania kancelarii (m.in. archiwum cmentarne). Jeszcze w czasie okupacji na terenie cmentarza działała Armia Krajowa – były tu składy broni, odbywały się wykłady wojskowe, przez mur cmentarza szmuglowano żywność do getta warszawskiego.
Wśród ok. 1 miliona osób, pochowanych jest bardzo wielu znanych i zasłużonych Polaków i Polek, w tym żołnierze powstań narodowych od insurekcji kościuszkowskiej do powstania warszawskiego, działacze niepodległościowi, wybitni pisarze, poeci, uczeni, artyści, myśliciele, lekarze, prawnicy, duchowni. Część z nich spoczęła w założonej w 1925 Alei Zasłużonych. Po 1945 w budynku katakumb zorganizowano mauzoleum, gdzie złożono prochy zamordowanych w obozach koncentracyjnych.
W 2012 runął ceglany mur oddzielający Stare Powązki od cmentarza żydowskiego na Woli; zniszczeniu uległo około 70 nagrobków.
W lipcu 2014 cmentarz, razem z pięcioma innymi nekropoliami tworzącymi zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach, został uznany za pomnik historii[2].
Pochowani na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Osobny artykuł:
Zobacz też
- ↑ Zabytki miasta Warszawy. [dostęp 2010-05-08].
- ↑ Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 2014 r. w sprawie uznania za pomnik historii „Warszawa – zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach” (Dz.U. z 2014 r. poz. 956)
Bibliografia
- Jerzy Waldorff, H. Szwankowska, D. Jendryczko, B. Olszewska, Z. Czyńska Cmentarz Powązkowski w Warszawie
- Stanisław Szenic Cmentarz Powązkowski (3 tomy - 1790-1850, 1851-1890, 1891-1918)
- Tadeusz Maria Rudkowski, Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków 2006. ISBN 83-04-04741-1