Cywińscy herbu Puchała

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
herb Puchała

Cywińscy (w dawnych źródłach czasami Cziwińscy, Ciwińscy) – polski ród szlachecki, pieczętujący się herbem Puchała. Wyodrębniony w średniowieczu, prawdopodobnie z rodu Puchałów, po objęciu majątku Cywiny na północnym Mazowszu, w powiecie płońskim[1]. Z ośmiu osad o dwuczłonowych nazwach do dziś istnieją Cywiny-Dynguny i Cywiny Wojskie[2].

Nazwisko po raz pierwszy jest odnotowane w księdze immatrykulacyjnej Uniwersytetu Jagiellońskiego w roku 1442, gdzie wpisany jest Jan syn Pawła z Cywina[3]. W 1560 roku odnotowany jest Antoni, który uchodzi za protoplastę linii litewskiej, osiadłej w dużym majątku Mitów[4], nieopodal Skopiszek na północno-wschodniej Litwie[5]. W XVII wieku pojawiają się przedstawiciele linii wielkopolskiej[6]. W XVIII wieku Cywińscy są spotykani również na Mazowszu i w Małopolsce. W XIX wieku z linii litewskiej wyłania się linia ukraińska oraz małopolska tzw. młodsza, która osadza się w Piotrawinie[7][8]. Po odbudowaniu niepodległej Polski, Cywińscy linii litewskiej w większości osiadają na terenie Rzeczypospolitej.

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Od miejscowości Cywino, ob. Cywiny, zaś nazwa miejscowości prawdopodobnie od imienia *Cywa, por. rzeczownik céwa "cewka, szpulka"[9].

Przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]

Z linii litewskiej:

Z linii wielkopolskiej:

Z linii małopolskiej:

Z linii małopolskiej młodszej:

Z linii ukraińskiej, vel podolskiej:

Z innych linii:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. SgKP, t. XV, cz I, s. 346.
  2. Nazwy Miejscowe Polski, red. K. Rymut, tom II: Kraków 1997, s. 165.
  3. A. Boniecki, Herbarz Polski, tom III, Warszawa 1900, s. 244.
  4. Wykaz części majątków polskich w Republice Litewskiej w latach 1919 - 1939 [1]
  5. SgKP, t. XV, cz. II, s. 341.
  6. Odnotowuje ich K. Niesiecki, Herbarz Polski, tom III: Lipsk 1839, s. 167.
  7. SgKP, t. VIII, s. 185-186.
  8. O Cywińskich z Piotrawina [2].
  9. Karol Zierhoffer Nazwy miejscowe północnego Mazowsza, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1957