Dłużec (powiat mrągowski)
53°45′43″N 21°14′27″E/53,761944 21,240833
| wieś | |
 Fragment zabudowy Dłużca | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
258[2] |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
11-710[3] |
| Tablice rejestracyjne |
NMR |
| SIMC |
0486014 |
Położenie na mapie gminy Piecki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu mrągowskiego  | |
| 53°45′43″N 21°14′27″E/53,761944 21,240833[1]
| |
Dłużec (niem. Langendorf[4]) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Piecki. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś Dłużnica (niem. Dlusnitz) istniała już w 1554 r., W 1555 r. książę Albrech nadał Pawłowi Skolcowi sołectwo z dwoma łanami na prawie chełmińskim celem założenia wsi czynszowej na 54 łanach nad jeziorem Dłużec. Mieszkańcom przysługiwało połowu ryb w jeziorze, na własne potrzeby. Przed 1740 r. powstała szkoła. W 1785 r. we wsi było 30 domów, w 1815 roku - 29 domów ze 188 mieszkańcami. W tym czasie (1818 r.) w szkole nauczycielem był Jan Cherubin a uczyło się w niej 36 dzieci. W 1838 r. we wsi mieszkało 374 osoby w 76 domach. W 1935 r. w dwuklasowej szkle uczyło się 89 dzieci. W tym czasie Dłużec należał do parafii w Nawiadach. W 1939 r. w Dłużcu mieszkało 566 ludzi.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu. Pojezierze, Olsztyn, 1975, 488 str.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 24285
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 228 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ B. Konopka, C. Mazur, S. Starzewski, Grosse Masurische Seen. Touristenkarte, wyd. Copernicus, PPWK Warszawa 2003, ISBN 83-7329-245-4
