Mojtyny (powiat mrągowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mojtyny
wieś
Ilustracja
Zabytkowy dom w Mojtynach
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

mrągowski

Gmina

Piecki

Wysokość

136 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

116[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-710[3]

Tablice rejestracyjne

NMR

SIMC

0486244

Położenie na mapie gminy Piecki
Mapa konturowa gminy Piecki, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Mojtyny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Mojtyny”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mojtyny”
Położenie na mapie powiatu mrągowskiego
Mapa konturowa powiatu mrągowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Mojtyny”
Ziemia53°41′47″N 21°20′31″E/53,696389 21,341944[1]

Mojtyny (niem. Moythienen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Piecki. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

Wieś, o układzie ulicówki, położona nad jeziorem o takiej samej nazwie (nazwa Mojtyny jest pochodzenia staropruskiego i oznacza miejsce zdrojowe). Znajduje się tutaj sklep spożywczo-przemysłowy. Niedaleko od wsi znajduje się Kolonia Mojtyny, w której znajduje się kilka gospodarstw rolniczych.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Mojtyny[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0486250 Uklanka część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wzmiankowana w dokumentach już w 1422 r., jako wieś czynszowa na prawie chełmińskim. Pierwszy dokument lokacyjny nie ocalał. Należy przypuszczać, że pierwszy dokument wystawiono w II połowie XIV w. zachował się drugi dokument lokacyjny. w szestneńskich księgach urzędowych widnieje pod nazwą Moten. Wystawcą aktu lokacyjnego był Fritz Locken, zarządca Szestna w latach 1466-1482. Dokument lokacyjny Mojtyn wystawiono po drugim pokoju toruńskim (1466), w latach 1470-1480[6].

W 1662 r. wieś liczyła 23 włóki. W 1815 r. we wsi było 30 domów ze 155 mieszkańcami. W 1838 r. odnotowano 29 domów i 159 mieszkańców.

Gospodarstwa domowe i rolne w Mojtynach w roku 1848[6]

Imię i nazwisko Areał ziemi Konie Krowy Owce Świnie
Włóki Morgi
Johann Willan 1 10 2 1 7 4
Andreas Hank -- 13 -- 1 3 --
Johann Lumma -- 26 2 -- 4 --
Carl Pallasch -- 26 2 -- 4 --
Johann Waschke -- 26 2 -- 4 --
Friedrich Losch 1 23 3 1 4 2
Jacob Kiparski 1 23 3 1 4 2
Johann Eichel 1 23 3 1 4 2
Christoph Bloch 1 16 3 1 4 --
Wilhelm Will 1 -- 3 1 4 --
Gottlieb Gemballa 1 10 3 1 4 --
Frantz Matzkowski -- 26 2 1 4 --
Wilhelm Guszewski 1 23 3 1 4 1
Johann Jewski 1 10 2 -- 3 --
Michael Dopatka -- 13 -- -- -- --
Wilhelm Berlsch -- -- -- -- -- --
Wilhelm Mathusek -- -- -- -- -- --
Wilhelm Komorowski -- -- -- -- -- --
Wilhelm Broderek -- -- -- -- -- --
Carl Krosta -- -- -- -- -- --
Fridrich Fanela -- -- -- -- -- --
Wilhelm Olbrisch -- -- -- -- -- --


W 1888 r. powstała we wsi szkoła jednoklasowa. W 1935 r. uczęszczało do niej 28 dzieci. W tym czasie Mojtyny należały do parafii w Nawiadach.

W latach 70. XX w. do sołectwa Mojtyny należała osada Uklanka (niem. Uklanken, od 1938 r. Erbmühle).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 82651
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 792 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. Rejestr TERYT. Jednostki podziału terytorialnego (TERC). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-07-18].
  6. a b Krzysztof Bielawny, Mała Ojczyzna - Mojtyny (Moythienen). Historia mazurskiej wioski, Olsztyn 2006, s. 29-30; 48.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu. Pojezierze, Olsztyn, 1975, 488 str.