Dee Dee Ramone
| |
| Imię i nazwisko |
Douglas Glenn Colvin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
5 czerwca 2002 |
| Przyczyna śmierci |
Przedawkowanie heroiny |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność | |
| Wydawnictwo |
Sire, Wanker Rec, World Service, Other People’s Music, Corazong |
| Instrument | |
| Fender Precision Bass | |
| Zespoły | |
| Ramones | |
| Strona internetowa | |
Dee Dee Ramone, właściwie Douglas Glenn Colvin[1] (ur. 18 września 1951 w Fort Lee[2][3], zm. 5 czerwca 2002 w Hollywood[1][3]) – amerykański muzyk punkrockowy, basista zespołu Ramones w latach 1974–1989.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość
[edytuj | edytuj kod]Douglas Glenn Colvin urodził się w Fort Lee w stanie Wirginia. Był synem amerykańskiego żołnierza stacjonującego w Niemczech i Niemki. Większość jego dzieciństwa upłynęła pod znakiem ciągłych zmian miejsca zamieszkania – z racji wykonywanego przez ojca zawodu. Kiedy był nastolatkiem jego rodzina osiadła w Berlinie, gdzie mieszkał do 15 roku życia – dopóki jego rodzice nie rozwiedli się (ojciec był alkoholikiem). Po rozwodzie matka zabrała Colvina i jego siostrę Beverly do Nowego Jorku, gdzie zamieszkali w Forest Hills (dzielnica Queens)[1]. Tam spotkał Johna Cummingsa (znany później jako Johnny Ramone) i Thomasa Erdelyi’ego (znany później jako Tommy Ramone), z którymi się zaprzyjaźnił (Cummings i Erdelyi grali wówczas w zespole Tangerine Puppets).
Ramones
[edytuj | edytuj kod]
Colvin po nieudanym przesłuchaniu na posadę gitarzysty w nowo powstałej grupie The Neon Boys (późniejszy Television)[4] utworzył z Cummingsem i z Jeffreyem Hymanem (znanym później jako Joey Ramone) nowy zespół. Po krótkim epizodzie na miejscu wokalisty przerzucił się na gitarę basową. Jako pierwszy w zespole przyjął nazwisko „Ramone” (odtąd znany był już jako Dee Dee Ramone) – zainspirowany Paulem McCartneyem, który używał pseudonimu Ramone (Paul Ramon) w podróży, aby zachować anonimowość w szczytowym okresie Beatlemanii[5][6]. Później przekonał pozostałych muzyków do swojego pomysłu i w ten sposób Cummings stał się Johnnym Ramone, Jeffrey Hyman stał się Joeyem Ramone, a sam zespół przyjął nazwę The Ramones[7].
Dee Dee był współautorem większości repertuaru Ramones. Napisał takie utwory jak: „53rd & 3rd” (traktujący o męskiej prostytucji na skrzyżowaniu ulic 53 i 3 na Manhattanie, rzekomo napisany na podstawie osobistego doświadczenia), „Glad to See You Go”, „It’s a Long Way Back to Germany”, „Chinese Rock” (pierwotnie nagrane przez Johnny’ego Thundersa i The Heartbreakers – jednak Johnny Ramone nie podchodził entuzjastycznie do pisania piosenek o narkotykach) oraz „Wart Hog” (Dee Dee go napisał w czasie leczenia na odwyku narkotykowym). Po rezygnacji z gry w zespole (1989), nadal z nimi współpracował pisząc piosenki na następne albumy.
Kariera solowa
[edytuj | edytuj kod]Jeszcze przed odejściem z Ramones rozpoczął krótką karierę jako raper pod pseudonimem „Dee Dee King”. W 1987 nagrał singla „Funky Man”, a dwa lata później ukazał się album Standing in the Spotlight. Krytyk Matt Carlson napisał, że ta płyta „zapisze się w annałach popkultury, jako jedno z najgorszych nagrań. Może stać się tylko przedmiotem dla kolekcjonerów”[8]. Po złych recenzjach powrócił do punkrocka z różnymi krótkimi projektami takimi jak: Sprokket (w którym występował również Richard „Atomic Elf” Bachus), D Generation czy The Spikey Tops.
W 1991 na krótko związał się z zespołem GG Allina The Murder Junkies. W latach 1994–1996 prowadził zespół „Dee Dee Ramone I.C.L.C.” (Inter–Celestial Light Commune), który nagrał album I Hate Freaks Like You (1994) z gościnnym udziałem Niny Hagen. Po wydaniu płyty muzycy udali się w trasę koncertową promocyjną odwiedzając w ciągu dziesięciu miesięcy 22 kraje.
Podczas tej trasy w listopadzie 1994 Dee Dee szukając pozostawionej gitary przed jednym z hoteli w Argentynie poznał 16-letnią Barbarę Zampini[9]. Zampini była zagorzałą fanką Ramones i grała wówczas na gitarze basowej od dwóch lat. Kilka lat później pobrali się i pozostali razem aż do śmierci Dee Dee w 2002.
W styczniu 1995 po zakończeniu trasy, grupa udała się do Amsterdamu w celu nagrania drugiej płyty. Na skutek tarć między Dee Dee a wytwórnią (Rough Trade World Service) zespół został z niej usunięty. Po otrzymaniu tej wiadomości basista John Cargo opuścił Dee Dee Ramone I.C.L.C. i wyjechał do Los Angeles. Utwory napisane przez Dee Dee i Cargo na nowy album, który nigdy nie ukazał się, zostały nagrane częściowo przez Ramones na ich ostatnią płytę ¡Adios Amigos!. W jednej z tych piosenek „Born to Die in Berlin” obok Joeya Ramone’a Dee Dee zaśpiewał w języku niemieckim.
Dee Dee został również specjalnym gościem podczas ostatniego występu Ramones w The Palace w Los Angeles 6 sierpnia 1996, podczas którego zaśpiewał w piosence „Love Kills” (C.J. Ramone grał na gitarze basowej).
Jeszcze przed zakończeniem kariery Ramones, Dee Dee utworzył tribute band o nazwie The Ramainz (wykonujący utwory Ramones) w którego składzie znaleźli się: jego żona Barbara (jako Barbara Ramone; gitara basowa) oraz C.J. Ramone (gitara) i Marky Ramone (perkusja).
W następnych latach już jako Dee Dee Ramone nagrał albumy: Zonked! (1997) i Hop Around (2000). Na początku nowego millenium przeprowadził się do Los Angeles z zamiarem kariery aktorskiej. Wystąpił w filmie Bikini Bandits (2002) u boku m.in. Jello Biafry[10].
Śmierć
[edytuj | edytuj kod]
Dee Dee Ramone został znaleziony martwy wieczorem 5 czerwca 2002 przez żonę Barbarę Zampini w swoim apartamencie w Hollywood. Autopsja wykazała przedawkowanie heroiny[11]. Jego prochy zostały złożone na Hollywood Forever Cemetery (dwa lata później na tym samym cmentarzu został pochowany Johnny Ramone)[12].
Był osobą biseksualną[13][14].
Książki
[edytuj | edytuj kod]Dee Dee Ramone napisał dwie autobiografie: Poison Heart: Surviving the Ramones i Legend of a Rock Star (2002).
Jest również autorem powieści Chelsea Horror Hotel (2001) w której on i jego żona przenoszą się do słynnego nowojorskiego Chelsea Hotel i zamieszkują w pokoju w którym Sid Vicious rzekomo zabił Nancy Spungen. W książce Dee Dee odwiedza swoich zmarłych przyjaciół związanych z nowojorską scena punkową: Sida Viciousa (ex–Sex Pistols), Johnny’ego Thundersa (ex–New York Dolls), Stiva Batorsa (ex–The Dead Boys i The Lords of the New Church) oraz Jerry’ego Nolana (ex–New York Dolls i The Heartbreakers)[15].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Albumy z Ramones
[edytuj | edytuj kod]- Ramones (1976)
- Leave Home (1977)
- Rocket to Russia (1977)
- It's Alive (1978)
- Road to Ruin (1978)
- End of the Century (1980)
- Pleasant Dreams (1981)
- Subterranean Jungle (1983)
- Too Tough to Die (1984)
- Animal Boy (1986)
- Halfway to Sanity (1987)
- Brain Drain (1989)
Albumy solowe
[edytuj | edytuj kod]- Standing in the Spotlight (1989) (jako Dee Dee King)
- I Hate Freaks Like You (1994)
- Zonked! (1997)
- Hop Around (2000)
- Greatest & Latest (2000)
- Too Tough to Die Live (2003)
Single solowe
[edytuj | edytuj kod]- „Funky Man” (1987) (jako Dee Dee King)
- „Chinese Bitch” (1994)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Pareles, Jon: „Dee Dee Ramone, Pioneer Punk Rocker, Dies at 50". The New York Times (2002-06-07). [dostęp 2009-06-17]. (ang.).
- ↑ Colin Larkin: The Virgin encyclopedia of 70s music. Virgin, 2002, s. 355. ISBN 978-1-85227-947-9.
- ↑ a b Prato, Greg: Dee Dee Ramone: Biography. AllMusic. (ang.).
- ↑ Richie Unterberger: The Neon Boys: Biography. AllMusic. (ang.).
- ↑ Monte A Melnick, Frank Meyer, On The Road with the Ramones, London: Sanctuary, 2003, s. 32, ISBN 1-86074-514-8, OCLC 52829337.
- ↑ Christopher Sandford, McCartney, London: Century, 2006, s. 32, ISBN 1-84413-602-7, OCLC 63386224.
- ↑ The Ramones Biography. biography.com. [dostęp 2011-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-24)]. (ang.).
- ↑ Matt Carlson: Dee Dee King: Standing in the Spotlight. AllMusic. (ang.).
- ↑ Jari-Pekka Laitio-Ramone (2000-05-07): Ramones: Interview With Barbara Zampini. kauhajokinyt.fi. (ang.).
- ↑ „Bikini Bandits” (2002). imdb.com. (ang.).
- ↑ „Autopsy Record: Colvin, Douglas” (2002). thesmokinggun.com. (ang.).
- ↑ Punk guitarist Johnny Ramone dies. BBC. (ang.).
- ↑ Poisoned Heart: I Married Dee Dee Ramone (the Ramones Years), Vera Ramone King, Phoenix Books (czerwiec 2009), ISBN 1-59777-612-2.
- ↑ Matt Harvey (2009-06-17), „Vera Was a Punk Rocker”, New York Press, dostęp 2009-10-02 (ang.).
- ↑ Ramone, Dee Dee. Chelsea Horror Hotel. New York: Thunder’s Mouth Press, 2001.