Deus Ex Machina (gra komputerowa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Deus Ex Machina
Producent

Automata UK

Wydawca

Automata UK

Reżyser

Mel Croucher

Główny programista

Andrew Stagg

Scenarzysta

Mel Croucher

Kompozytor

Mel Croucher

Data wydania

wrzesień 1984

Gatunek

symulacyjna

Tryby gry

gra jednoosobowa

Wymagania sprzętowe
Platforma

ZX Spectrum, Commodore 64, MSX

Deus Ex Machina – komputerowa gra symulacyjna w reżyserii i według scenariusza Mela Crouchera, wyprodukowana i wydana w 1984 roku przez brytyjską spółkę Automata UK.

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

Deus Ex Machina jest zbiorem minigier powiązanych klamrą fabularną, w której gracz odtwarza siedem etapów życia człowieka w wyobrażonym społeczeństwie totalitarnym – od niemowlęctwa po starość. Mechanika gry obejmuje takie zadania, jak utrzymywanie spermy w ciągłym ruchu, obrona organizmu przed elektrycznymi wiązkami do przesłuchiwania więźniów i rozbijanie skrzepów krwi w starzejącym się organizmie. Działania gracza zasadniczo nie przekładają się na policzalny wynik, a interakcja z programem ogranicza się np. do przeskakiwania przez przeszkody oraz obrony przed atakiem ze strony symbolicznych obiektów[1].

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Mel Croucher, reżyser i scenarzysta gry

Deus Ex Machina została wyprodukowana przez brytyjskie studio Automata UK. Reżyserem i projektantem gry był Mel Croucher, który miał zamiar stworzyć dzieło cyfrowe na miarę filmów Obywatel Kane i Metropolis[2]. Croucher inspirował się opowiadaniem E.M. Forstera The Machine Stops, a także monologiem o siedmiu etapach życia ludzkiego z szekspirowskiej sztuki Jak wam się podoba[2]. Ograniczenia pierwotnej platformy sprzętowej ZX Spectrum (brak możliwości implementacji wysokiej jakości udźwiękowienia) Croucher przezwyciężył, zamieszczając w opakowaniu z grą kasetę magnetofonową, której treść fundamentalnie wpływała na przesłanie gry[2]. Udźwiękowienie musiało zostać zsynchronizowane przez gracza z akcją gry; narratorami na nagraniu byli tacy aktorzy, jak Jon Pertwee, Ian Dury i Frankie Howerd[3]. Muzyka do Deus Ex Machina łączyła różne gatunki, od progresywnego rocka, przez muzykę elektroniczną, a skończywszy na bluesie[4].

Odbiór i spuścizna gry[edytuj | edytuj kod]

Deus Ex Machina została odrzucona przez graczy, częściowo ze względu na zbyt wysoką cenę detaliczną oprogramowania, wynoszącą 15 funtów[5]. W efekcie, jak określał to Croucher, „Deus Ex Machina zebrała najlepsze recenzje w mojej karierze, a okazała się komercyjną katastrofą”[6]. Z czasem jednak była ponownie odkrywana przez historyków i dziennikarzy zajmujących się grami. Tristan Donovan zaliczał Deus Ex Machinę w poczet dzieł growego brytyjskiego surrealizmu[2]. Dan Whitehead pisał: „Współcześnie prosty styl 8-bitowy i podniosły zamysł wydają się twórczo prowokacyjne jak nigdy dotąd. Można by zainstalować tę grę we współczesnej galerii sztuki i prawdopodobnie uzyskać poklask świata sztuki”[4]. W 2013 roku Croucher sfinansował na Kickstarterze produkcję trójwymiarowego remake’u gry, Deus Ex Machina 2[7][8]; w 2015 roku ukazał się on na platformie dystrybucyjnej Steam[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Whitehead 2012 ↓, s. 52-53.
  2. ↑ a b c d Donovan 2010 ↓, s. 118.
  3. ↑ Whitehead 2012 ↓, s. 52.
  4. ↑ a b Whitehead 2012 ↓, s. 53.
  5. ↑ Campbell 2013 ↓, sekcja Deus Ex Machina (1984).
  6. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 139.
  7. ↑ Matt Purslow, Deus Ex Machina 2 is the most bizarre thing you’ll see in gaming today, back it on Kickstater now [online], PCGamesN, 20 maja 2013 [dostęp 2024-01-09] (ang.).
  8. ↑ Colin Campbell, Deus Ex Machina 2 finds Kickstarter success [online], Polygon, 31 lipca 2013 [dostęp 2024-01-09] (ang.).
  9. ↑ DEUS EX MACHINA 2 na Steam [online], store.steampowered.com [dostęp 2024-01-09] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Deus_Ex_Machina_(gra_komputerowa)&oldid=72808765”