Przejdź do zawartości

Drzewica (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Drzewicapolski herb szlachecki, występujący głównie w ziemi krakowskiej i sandomierskiej[1].

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

W polu błękitnym półksiężyc złoty, pod nim i nad nim po gwieździe złotej.

W klejnocie pięć piór strusich.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Herb średniowieczny z okresu dynastii Piastów, rok powstania między 1248 a 1296[potrzebny przypis]. Najwcześniejszy zapis z 1396[1]. Legenda mówi, że godło to otrzymał od Leszka Czarnego Prokop z Drzewicy w nagrodę za dostarczenie informacji o jego wyborze na księcia krakowskiego[potrzebny przypis].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Bagrowski, Burakowicz Popławski, Burokiewicz-Popławski, Chochlik, Czapiewski, Czapniewski, Demlicz, Demritz, Demryc, Demrycz, Dębina, Dobrowolski, Drzewicki, Drzewiecki, Duchnicki, Duchnowicz, Duchnowski (Gotthard-)[2], Dziaduski, Essen, Feldman, Gibroń, Gostomski, Gran, Hrehorowicz, Hryhorowicz, Jeż, Józefowicz, Kadłubowski, Kieselewski, Kieselowski, Kisłowski, Kisselowski, Korycki, Krakówka, Kulikowski, Kuszelewski, Ławiński, Łowieński, Łowiński, Ługowski, Marcinkowski, Markowski, Mikulski, Mikułowski, Mniszkowski, Modrzewski, Mucha, Ottowicz-Życki, Pacoski, Pasz, Paszewicz, Pieślak, Pinabel, Płoszyński, Podlesiecki, Pokotiło, Pokotyłło, Popławski, Potasowicki, Protasewicz, Protasiewicz, Protasowicki, Protasowicz, Protaszewicz, Przemieniecki, Rabiec, Raczkowski, Radliński, Rośniski, Ryściński, Sierzchowski, Sinikiewicz, Siuniekiewicz, Skaczkowski, Skorka, Sławiński, Sokołowski, Stokowski, Suszkowski, Syrewicz, Szuszkowski, Szylański, Szynkiewicz, Tylański, Wasielewski, Wasilewski, Wasiłowski, Wierzchowski[3], Witaliszewski, Wojszycki, Zajączkowski, Zajkowski, Zieleniewski, Zychcki, Zychecki, Zychocki, Żabiński, Żychcki, Żychecki, Żychocki, Życki, Żyszkow, Żywicki.

Granowie to rodzina kaszubska, od której pochodzić mieli Czapiewscy. Herb Drzewica przypisał im Emilian Szeliga-Żernicki, podając też inny, herb własny Gran[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 102. ISBN 83-7391-166-9.
  2. Jaŭhien Hlinski: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 5. Miensk: Беларусь, 2018, s. 634-638. ISBN 978-985-01-1252-1. (biał.). (pol.)
  3. Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rzeczycy: Plebani i administratorzy w Rzeczycy. [dostęp 2010-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-05)].
  4. Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 2. Gdańsk: BiT, 2007, s. 33-37, 215. ISBN 978-83-924425-9-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]