Działko NS-37
Działko NS-37 w Centralnym Muzeum Sił Lotniczych Federacji Rosyjskiej | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Rodzaj |
działko automatyczne |
Zasada działania |
krótki odrzut lufy |
Historia | |
Prototypy |
1941 |
Produkcja |
1942–1945 |
Wyprodukowano |
6833 |
Dane techniczne | |
Kaliber |
37 mm |
Nabój |
37x198 mm |
Zasilanie |
taśma |
Wymiary | |
Długość |
3400 mm |
Wysokość |
415 mm |
Szerokość |
215 mm |
Długość lufy |
2300 mm |
Masa | |
broni |
171 kg (z silnikiem), 160 kg (wersja skrzydłowa) |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku |
900 m/s (burzący), 880 m/s(przeciwpancerny) |
Masa pocisku |
735 g (burzący), 760 g (przeciwpancerny) |
Szybkostrzelność teoretyczna |
240-260 strz./min. |
Dane operacyjne | |
Platformy strzeleckie | |
Ił-2, ŁaGG-3, Jak-9T | |
Użytkownicy | |
Związek Radziecki |
NS-37 – automatyczne działko lotnicze produkcji radzieckiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wykorzystywało długi nabój skonstruowany na potrzeby niezbyt udanego działka Szpitalnyj Sz-37.
Pierwszy projekt został stworzony przez A. E. Nudelmana i A. Suranowa z biura konstrukcyjnego OKB-16 w kwietniu 1941 r. i zaaprobowany do dalszych prac w czerwcu. Po próbach frontowych w 1943 zostało przyjęte do uzbrojenia na samolotach ŁaGG-3 i Jak-9 (montowane między tłokami silnika V), Ił-2 (pod skrzydłami) i Su-8 (pod kadłubem, tylko prototyp)[1].
Silny nabój miał być skuteczny przeciw celom naziemnym i powietrznym. Zakładano przebijanie górnych pancerzy niemieckich czołgów jak i zniszczenie wrogiego bombowca jednym trafieniem. Wskazywało na to m.in. doświadczenie z samolotami Airacobra. Przebicie górnego pancerza czołgu wymagało jednak prawie prostopadłego trafienia (kąt ponad 40°), co w warunkach bojowych było trudne do uzyskania. Ponadto, silny odrzut i stosunkowo niska szybkostrzelność powodowały trudności z celowaniem. W uzbrojonej w NS-37 wersji Jaka-9T (T - od tankowyj, (przeciw)czołgowy, lub tiażołyj - ciężki) właściwie tylko pierwszy pocisk był celny, następne ulegały rozproszeniu; pilotów szkolono, by strzelać krótkimi, 3-nabojowymi seriami[1]. Z tego względu działko zostało po wojnie zastąpione przez strzelające słabszym (37x155mm) nabojem działko N-37.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b From 37mm to 40mm - The Russian Ammunition Page [online], www.russianammo.org [dostęp 2017-11-22] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- opis i historia konstrukcji (ang.)
- dane naboju (ang.)