Dzień astronomiczny

Dzień astronomiczny

Dzień astronomiczny – pora doby, gdy Słońce znajduje się nad horyzontem, czyli wysokość astronomiczna Słońca jest dodatnia. Wysokość astronomiczna (ang. altitude) nad horyzontem zwykle jest podawana w stopniach. Za początek/koniec dnia przyjmuje się moment, gdy środek tarczy słonecznej zrówna się z linią horyzontu.

Czynniki warunkujące długość dnia

Dzień astronomiczny w Tokio (stolica Japonii) po wschodzie Słońca

Zmiany długości dnia związane są głównie z nachyleniem osi obrotu Ziemi w stosunku do płaszczyzny jej ruchu wokół Słońca (ekliptyki).

Długość dnia w danym miejscu na Ziemi zależy od deklinacji Słońca, która zmienia się wraz z porą roku, oraz od szerokości geograficznej miejsca obserwacji. Na jego długość nieznacznie wpływają również zmiany prędkości Ziemi w ruchu obiegowym wokół Słońca, z których wynikają zmiany prędkości kątowej w tym ruchu.

Istnienie refrakcji astronomicznej wydłuża dzień astronomiczny w stosunku do jego długości teoretycznej. Zmiany warunków pogodowych, wywołujące zmiany wielkości refrakcji atmosferycznej powodują również niewielkie, niemożliwe do dokładnego prognozowania zmiany długości danego dnia.

Dzień polarny

Dzień astronomiczny jest nazywany dniem polarnym, gdy jego długość trwa co najmniej 24 godziny, podczas których Słońce nie zachodzi, tylko krąży ponad horyzontem. Dzień astronomiczny polarny występuje jedynie w obrębie koła podbiegunowego i w miejscu obserwacji może trwać wiele miesięcy, a na samym biegunie trwa nieco ponad pół roku.

Zobacz też

• noc astronomiczna
• doba gwiazdowa
• analemma