Dzieciństwo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
XIX-wieczny obraz przedstawiający dzieci.

Dzieciństwo – jeden z okresów rozwojowych w życiu człowieka. Osobnika ludzkiego w tym okresie nazywa się dzieckiem. Dokładne granice tego okresu są trudne do określenia, ponieważ przechodzenie z okresu dziecięcego w dorosłość jest bardzo powolne i brak tu gwałtownych zmian, które mogłyby stanowić granicę. Według Stefana Baleya dzieciństwo to okres od pierwszego do około 12-13 roku życia[1]. Obecnie uważa się, że to okres trwający od 2-3 do 10-12 roku życia[2]. Wtedy pamięć dziecka jest coraz lepsza, zaczyna odczuwać chęć kontaktu z rówieśnikami. Ma ogromną chęć poznawania świata przez co zadaje nieustające pytania. Nabywa różnych umiejętności, które będą mu niezbędne w dalszym życiu. W tym czasie kształtuje się charakter i osobowość dziecka[3].

Znany jest podział na okresy i podokresy:

  • wczesnodziecięcy:
    • poniemowlęcy,
    • przedszkolny.
  • późnodziecięcy:
    • wczesnoszkolny,
    • pokwitania.

Po tych fazach rozwoju rozpoczyna się okres młodzieńczy.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stefan Baley, Zarys psychologji w związku z rozwojem psychiki dziecka, 1935, s. 324 [dostęp 2023-02-03].
  2. Anna Brzezińska, Psychologia rozwoju człowieka, Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2016, s. 161-162, ISBN 978-83-7489-626-9, OCLC 924985207 [dostęp 2023-02-03].
  3. Daniela Becelewska, Repetytorium z rozwoju człowieka, Jelenia Góra 2006, s. 319., ISBN 978-83-912031-8-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]