Dzikie trzciny

Dzikie trzciny

Les roseaux sauvages

Gatunek	dramat
Data premiery	1 czerwca 1994 (świat) 15 września 1995 (Polska)
Kraj produkcji	Francja
Język	francuski
Czas trwania	110/115 min
Reżyseria	André Téchiné
Scenariusz	Gilles Taurand André Téchiné Olivier Massart
Główne role	Élodie Bouchez Gaël Morel Stéphane Rideau Frédéric Gorny Michèle Moretti
Zdjęcia	Jeanne Lapoirie
Scenografia	Pierre Soula
Kostiumy	Elisabeth Tavernier
Montaż	Martine Giordano
Produkcja	Georges Benayoun Alain Sarde
Dystrybucja	Marianne (w Polsce)
Nagrody
César w 4 kategoriach i 4 nominacje w 1995

Dzikie trzciny (fr. Les roseaux sauvages, ang. Wild Reeds) – francuski dramat filmowy z 1994 roku w reżyserii André Téchinégo. Studium psychologiczne młodzieńczej miłości i dorastania, docenione nagrodami za reżyserię, scenariusz i aktorstwo.

Film jest rozbudowaną wersją jednej z części powstałego w tym samym roku miniserialu telewizyjnego pt. Tous les garçons et les filles de leur âge... (Wszyscy młodzi w ich wieku...), w którym André Téchiné wspomina czasy młodości. Część ta nosi tytuł Le chêne et le roseau (Dąb i trzcina).

Nominacje i nagrody

Gaël Morel i Élodie Bouchez promujący ten film na Festiwalu Filmowym w Cannes w roku 1994

• 1994:
  • André Téchiné – Prix Louis-Delluc
• 1995:
  • Élodie Bouchez – César dla najbardziej obiecującej aktorki
  • André Téchiné – César dla najlepszego reżysera
  • André Téchiné, Gilles Taurand i Olivier Massart – César za najlepszy scenariusz
  • André Téchiné – César za najlepszy film
  • Michèle Moretti – nominacja do Césara w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa
  • Frédéric Gorny – nominacja do Césara w kategorii najbardziej obiecujący debiut
  • Gaël Morel – nominacja do Césara w kategorii najbardziej obiecujący debiut
  • Stéphane Rideau – nominacja do Césara w kategorii najbardziej obiecujący debiut
  • Los Angeles Film Critics’ Association Award (USA) dla filmu zagranicznego
  • New York Film Critics Circle Award (USA) dla filmu zagranicznego
  • najlepszy film Festiwalu Kina Francuskiego w Warszawie
• 1996:
  • National Society of Film Critics Award (USA) dla filmu zagranicznego

Fabuła

Prowincjonalna Francja w roku 1962, koniec lata. Francuzi prowadzą wojnę w Algierii, która tylko słabym echem odbija się w miasteczku. Czworo licealistów wchodzi w wiek dorastania, budzenia się uczuć i umysłów. Melancholijny maturzysta François (Gaël Morel) poznaje w internacie Algierczyka Serge'a (Stéphane Rideau). Między tymi dwoma zupełnie różnymi osobowościami nawiązuje się przyjaźń. François odkrywa w sobie, że przyjaźń przerodziła się w uczucie, którego wcześniej nie znał. Chłopcy spędzają noc, która jednak dla Serge'a stanowi tylko przygodę. Serge'a w rzeczywistości pociąga Maïte (Élodie Bouchez), bliska przyjaciółka François i córka hiszpańskiej nauczycielki-komunistki.

Relacje w tym trójkącie uczuć komplikuje pojawienie się Henriego (Frédéric Gorny), repatrianta z Algierii, radykalnego w poglądach politycznych, który przywozi ze sobą nienawiść. Uważa on Francuzów za zdrajców i komunistów. Henri zarówno we François jak i w Maïte wzbudza pewne uczucia. Zmusza trójkę przyjaciół Maïté, Serge i François do konfrontacji z ich własnymi pragnieniami. Czwórka przyjaciół staje przed koniecznością określenia tak swoich uczuć, jak i poglądów politycznych.

Narracja filmu poprowadzona jest w intymny sposób. Nasuwa skojarzenia z Kroniką wypadków miłosnych Andrzeja Wajdy – wojna, młodzieńcza miłość, dojrzewanie, wątki autobiograficzne autora. André Téchiné zawarł w filmie własne wspomnienia: Najbardziej zależało mi na oddaniu smaku życia z lat młodości. Tamtego słońca, wiatru, deszczu – słodyczy dni na południu, a sam film jest przemieszaniem ideologii i cielesności. Filmowa postać François to właściwie alter ego reżysera.

Linki zewnętrzne

• Poster
• Dzikie trzciny w bazie IMDb (ang.)
• Dzikie trzciny w bazie Filmweb
• Zwiastun filmu