Edward Haupt
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 lub 29 lipca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 listopada 1970 |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki |
rzeźba |
Edward Haupt (ur. 29 lipca[1] 1893 w Skarboszewie, zm. 15 listopada 1970 w Poznaniu) – polski rzeźbiarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Alberta i Wiktorii z Leszczyńskich[2]. W roku 1910 podjął studia w akademii berlińskiej, trzy lata pracował u Hugona Lederera. W 1913 zamieszkał w Poznaniu i związał się ze Stowarzyszeniem Artystów Wielkopolskich. 1914 – 1918 wcielony do armii niemieckiej, przebywał na froncie zachodnim'"`UNIQ--nowiki-0000000A-QINU`"'2'"`UNIQ--nowiki-0000000B-QINU`"'[./Edward_Haupt#cite_note-kto250-2 [2]]. W grudniu 1918 wrócił do Poznania. Wziął udział w powstaniu wielkopolskim[2]. Po odzyskaniu niepodległości otworzył własną pracownię artystyczną. Lata okupacji hitlerowskiej spędził w Krakowie. W 1945 powrócił do Poznania.
Spoczywa na cmentarzu junikowskim (pole 9-K-5-5)[3].
Dzieła[edytuj | edytuj kod]
Twórczość przedwojenna[edytuj | edytuj kod]
- Powstaniec wielkopolski, Powstaniec śląski (1921), Prawo ziemi (1920), Wojna (1923),
- Pomnik Kasprowicza w Inowrocławiu i Ciechocinku, Jakuba Wujka w Wągrowcu, Madonna dla Biblioteki w Liège, tablica pamiątkowa Wilkońskiego w Inowrocławiu,
- udział w wystawach: Wojenna – Poznań 1920, Salon Jesienny – 1923; w bydgoskim (1927) i leszczyńskim (1927) muzeum; poznańskiego Towarzystwa Numizmatycznego; medale i plakiety polskie w Pradze, polskie medalierstwo w Antwerpii, Brukseli - za medal z portretem króla Belgii Leopolda III, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Korony Belgijskiej,
- współpraca z poznańskim kabaretem literackim - liczne pacynki i karykatury do szopek,
- rzeźby kameralne, charakterystyczne dla realizmu polskiego lat międzywojennych: plakieta z wizerunkiem Stefana Batorego, królowej Jadwigi, Kobieta w płaszczu,
- rzeźby zdobiące wejście do Parku Wilsona w Poznaniu, rzeźba marabuta z muru otaczającego Stare ZOO, Macierzyństwo w obrębie Dziecińca pod Słońcem.
Twórczość powojenna[edytuj | edytuj kod]
- głównie realizacja zamówień poznańskiego Zarządu Miejskiego (m. in.: plakieta z portretem Ludwika Solskiego – 1945, tablice pamiątkowe ku czci Karola Marcinkowskiego - 1946, Marcina Kasprzaka; Robotnik – 1949; Puszkina, Fiedlera – 1950) oraz innych zleceń: plakieta z wizerunkiem Jana Długosza i tablica pamiątkowa (na dom w Sandomierzu), pomnik Staszica i tablica pamiątkowa dla szpitala w Pile – 1960, a także pomnik Staszica w Ciechocinku – 1961,
- rekonstrukcja pomnika Moniuszki w Poznaniu autorstwa Marcina Rożka,
- odnowienie Fontanny z delfinami w Poznaniu[4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ według Kroniki Miasta Poznania 23 lipca
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 250.
- ↑ Edward Haupt – miejsce pochówku na Junikowie w Poznaniu
- ↑ Zbigniew Zakrzewski, W zasięgu hejnału - Ulicami mojego Poznania, część II, wyd. Kwartet, Poznań 2006, s.225, ISBN 83-60069-25-5
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wielkopolski słownik biograficzny. Poznań: PWN, 1981. ISBN 83-01-02722-3.
- Nowak Tadeusz Henryk: Edward Haupt -rzeźbiarz, medalier. Z żałobnej karty (s. 98-110). Kronika Miasta Poznania nr 3/1971. [dostęp 2012-07-04]. (pol.)., fot.
- Henryk Kondziela: Ochrona i konserwacja zabytków w Poznaniu (s. 236). Kronika Miasta Poznania za 1951-1956. [dostęp 2012-07-07]. (pol.).