Edward Herbst

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Edward Herbst
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 21 października 1844
Radom
Data i miejsce śmierci 6 czerwca 1921
Sopot
Zawód fabrykant (włókiennictwo)
Odznaczenia
Order św. Stanisława – II klasy Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Edward August Maurycy Herbst (ur. 21 października 1844 w Radomiu, zm. 6 czerwca 1921 w Sopocie) – polski przemysłowiec (włókiennictwo), działający w Łodzi.

Syn Edwarda (kupca, przybyłego z Saksonii) i Ludwiki z Vonderheidenów. Absolwent Warszawskiej Szkoły Handlowej. Rozpoczął pracę w fabryce Karola Scheiblera w 1869. W 1874, po kilku latach kariery zawodowej, został dyrektorem zarządzającym przedsiębiorstwa, a po ślubie z najstarszą córką Scheiblera Matyldą stał się współwłaścicielem fabryki[1].

Na otrzymanym w posagu folwarku, ciągnącym się na wschód od fabryki, wzniesiono w 1876 willę dla nowożeńców według projektu architekta Hilarego Majewskiego[1].

Po śmierci Karola Scheiblera w 1881 Edward Herbst wraz ze spadkobiercami Scheiblera, synami Karolem i Adolfem oraz zięciem Georgiem von Kramstem, utworzyli spółkę akcyjną, której głównym dyrektorem został Herbst.

Był mecenasem „Dziennika Łódzkiego”, któremu w 1885 kupił drukarnię; wieloletnim prezesem Banku Handlowego w Łodzi.

Zakupiony w Sopocie niewielki dom letniskowy rozbudował w 1896 do kształtu wieloobiektowej rezydencji (willa przy ul. T. Kościuszki 29[2]), w której coraz częściej przebywał przed wybuchem I wojny światowej, aż w końcu w 1919 zamieszkał w niej na stałe wraz z żoną i gdzie zmarł. W kręgu tamtejszej polskiej społeczności był znanym filantropem na jej rzecz, np. sfinansował zakup trzech dużych dzwonów dla nowo budowanego kościoła „Gwiazda Morza”, za znaczną w tamtych czasach sumę 7500 mk, ale też angażował się finansowo przy budowie sopockiego hotelu „Werminghoff”[3].

Za gorliwość okazaną przy dziele budowy cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Łodzi przy ul. Widzewskiej (ob. ul. Kilińskiego 56) został odznaczony w październiku 1884 Orderem Świętego Stanisława II klasy[4]. W październiku 1888 r. otrzymał Order Świętej Anny II klasy[5]. 18 listopada 1895 roku, na wniosek ministra finansów, został odznaczony Orderem Świętego Włodzimierza III klasy[6].

Został pochowany w Sopocie. Syn Herbsta – Leon – był ostatnim właścicielem willi Herbstów przy ul. Przędzalnianej 72 w Łodzi.

Przypisy

  1. ↑ a b Leszek Skrzydło: Rody fabrykanckie. Łódź: Oficyna Bibliofilów, 1999, s. 38. ISBN 83-87522-23-6.
  2. ↑ Willa Herbstów w Sopocie na portalu dawnysopot.pl
  3. ↑ Dobrowolski, Fułek ↓, s. 78–84.
  4. ↑ [bez autora]. Kronika Łódzka. Jego Cesarska Mość.... „Dziennik Łódzki”. Rok I (nr 232), s. 2, 1884-10-16. Zdzisław Kułakowski (red.). Łódź: Zdzisław Kułakowski. ISSN 1898-3111. [dostęp 2015-10-24]. 
  5. ↑ [bez autora]. Kronika Łódzka. Najwyższe odznaczenia. „Dziennik Łódzki”. Rok V (nr 236), s. 1, 1888-10-21. Antoni Chomętowski (red.). Łódź: Stefan Kossuth. ISSN 1898-3111. [dostęp 2016-03-11]. 
  6. ↑ [bez autora]. Z miasta i Okolic. „Praw. Wiestn.”.... „Tydzień”. Rok XXII (nr 48), s. 2, 1894-12-02. Mirosław Dobrzański (red.). Petroków (Piotrków Trybunalski): Mirosław Dobrzański. [dostęp 2016-09-28]. 

Bibliografia[edytuj]

  • Tomasz Dobrowolski, Wojciech Fułek: Wchodzić bez pukania, Estilla Sopot 2013, s. 140.

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Herbst&oldid=48797765”