Przejdź do zawartości

Emil Brunner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emil Brunner
Ilustracja
Kraj działania

Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1889
Winterthur

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 1966
Zurych

Miejsce pochówku ?
Wyznanie

kalwinizm

Emil Brunner (ur. 23 grudnia 1889 w Winterthur, zm. 6 kwietnia 1966 w Zurychu) – szwajcarski duchowny i teolog reformowany.

Emil Brunner studiował teologię w Zurychu, Berlinie i Nowym Jorku. W latach 1916–1924 był proboszczem w Obstalden. W 1922 roku został Privatdozentem, a w latach 1924–1953 był profesorem teologii systematycznej i praktycznej w Zurychu, a także profesorem wizytującym w Princeton i Tokio. Wraz z Karlem Barthem, Rudolfem Bultmannem i Friedrichem Gogartenem był jednym z twórców teologii dialektycznej, formując w jej ramach kierunek personalistyczny. Czynnie uczestniczył w ruchu ekumenicznym.

Dzieła (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • Das Gebot und die Ordnungen: Entwurf einer protestantisch-theologischen Ethik, 1932
  • Unser Glaube: eine christliche Unterweisung, 1935 (przekł. pol. Nasza wiara, 1963)
  • Der Mensch im Widerspruch. Die christliche Lehre vom wahren und wirklichen Menschen, 1937
  • Dogmatik, 1–3, 1960

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]