Emo rap

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Emo hip-hop)
Emo hip-hop
Pochodzenie

hip-hop, trap, southern hip-hop, emo rock, nu metal, indie rock, rock alternatywny, pop punk, rap rock, alternatywny hip-hop, cloud rap

Czas i miejsce powstania

pierwsza dekada XXI wieku, USA

Instrumenty

wokale (rap, śpiew), gitara, edytor audio, sekwencer, sampler, syntezator

Największa popularność

druga dekada XXI wieku

Inne tematy
crunkcore, SoundCloud rap

Emo rap (znany także jako emo hip-hop[1], sad rap[2], mumble rap[3], bop-punk[4]) – gatunek będący połączeniem hip-hopu i muzyki emo[5], który zaczął się rozwijać na scenie rapowej platformy SoundCloud w połowie roku 2010[6], choć jego początków można się doszukiwać już w 2008 r. w utworze I Feel Like Dying[7] rapera Lil Wayne’a[8]. Największy wzrost popularności gatunku odnotowano w 2018 roku[9].

Gatunek łączy cechy muzyki hip-hopowej, takie jak beaty, rap z motywami lirycznymi i wokalami powszechnie występującymi w muzyce emo. Gatunek czerpie również wpływy z podgatunków rocka, takich jak indie rock, pop punk i nu metal, a także elementy muzyki trap, cloud rap i alternatywnego hip-hopu. Emo rap jest czasami mylony z „SoundCloud rapem[10].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Emo rap odchodzi od „tradycyjnych” tonów występujących we współczesnym mainstreamowym hip-hopie na rzecz bardziej emocjonalnej i osobistej treści lirycznej[11][12], opisanej przez Wall Street Journal jako „dającą starszyźnie palec”[13]. Koncentrują się na takich tematach, jak depresja[14], samotność, lęk[15], nadużywanie narkotyków, nihilizm[16], samobójstwa[17], zawód miłosny[18] i samoleczenie[19]. Gatunek ten charakteryzuje się połączeniem elementów muzycznych powszechnie spotykanych w świadomym hip-hopie z instrumentami indie rock[20]. Horse Head z kolektywu GothBoiClique opisał muzykę jako „…trochę nostalgiczna, ale jest też nowa… nikt jeszcze nie zrobił podobnego gów*a. Przypomina emo rap i melodyjny trap”. Fani i artyści tego gatunku wraz ze sceną, która go otacza, są często określani jako „sad boys”, w odniesieniu do grupy muzycznej emo rapera Yung Lean’a o tej samej nazwie[21][17][22].

Beaty emo hip-hop generalnie zawierają prawdziwe instrumenty. Sampling często wykorzystuje utwory pop punk i emo z 2000 roku, połączenie to zostało spopularyzowane po raz pierwszy przez MC Larsa w 2004 roku[23][24]. Znaczna część samplingu została wymyślona przez artystów, którzy zainspirowali ten gatunek, takich jak American Football i Brand New[25].

Lil Peep – jeden z pionierów emo hip-hopu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alison Howard, Rap Pop Punk Emo Rock n’ Trap [online], The Vitruvian Post [dostęp 2020-11-12].
  2. Total Xanarchy | Pitchfork [online], pitchfork.com [dostęp 2020-11-12].
  3. Ben Beaumont-Thomas, Lil Xan: Total Xanarchy review – moronic rap to make you feel old, „The Guardian”, 5 kwietnia 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  4. Shakeil Greeley, Lil Peep’s Legacy of Bop-Punk Is Here to Stay [online], GQ [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  5. The Emo Fan’s Guide To Emo Rap [online], Riot Fest, 27 września 2017 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  6. Emo Rap's Ascent to a Legitimate Musical Movement [online], Mind Equals Blown, 11 kwietnia 2020 [dostęp 2021-07-18] (ang.).
  7. Lil Wayne, I Feel Like Dying [online], 24 maja 2009.
  8. Michael Beausoleil, The Rise and Importance of Emo Rap [online], Medium, 22 lutego 2018 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  9. From underground to mainstream: Emo rap explodes into streaming music scene [online], NBC News [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  10. Lil Xan: Total Xanarchy review – moronic rap to make you feel old [online], the Guardian, 5 kwietnia 2018 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  11. 10207037939562084, To Be Young, Emo, & Black [online], Popdust, 2 czerwca 2017 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  12. Briana Younger, To Be Young, Angsty, and Black: On Rap’s Emo Moment [online], Pitchfork [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  13. Neil Shah, Hip-Hop’s Generation Gap: ‘Emo’ vs. ‘Dad’ Rap, „Wall Street Journal”, 16 stycznia 2018, ISSN 0099-9660 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  14. Clara Scott Daily Arts Writer, The sad new guard of emo rap [online], The Michigan Daily [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  15. Sex, drugs, violence and face tattoos: mumble rap explained [online], South China Morning Post, 9 kwietnia 2018 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  16. Carrie Battan, Lil Xan and the Year in Sad Rap [online], The New Yorker [dostęp 2020-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-02] (ang.).
  17. a b Lindsay Zoladz, XXXTentacion, Lil Peep, and the Future of Emo [online], The Ringer, 30 sierpnia 2017 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  18. Genius, How Lil Peep, Lil Uzi Vert, and Trippie Redd Are Bringing Back Emo [online], 19 września 2017.
  19. HipHopDX, Emo Rap Over Everything? [online], 16 września 2017.
  20. The Breakdown: Emo Rap Over Everything? [online], HipHopDX, 16 września 2017 [dostęp 2020-11-12].
  21. Original angstas – why the stars of sad rap aren’t afraid to cry [online], the Guardian, 5 marca 2015 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  22. SadBoys of Soundcloud – an introduction to the world of emo rap [online], Skiddle.com [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  23. Archive-Joe-DAngelo, MC Lars Sends Up Emo On New Single, Which Stars Fake Band Hearts That Hate [online], MTV News [dostęp 2020-11-12] (ang.).
  24. MC Lars – The Graduate (album review) | Sputnikmusic [online], www.sputnikmusic.com [dostęp 2020-11-12].
  25. Angus Harrison, Lil Peep: the YouTube rapper who’s taking back emo [online], the Guardian, 21 kwietnia 2017 [dostęp 2020-11-12] (ang.).