Vauxhall Victor
Vauxhall Victor – samochód osobowy klasy średniej, a następnie klasy wyższej produkowany pod brytyjską marką Vauxhall w latach 1957 – 1978.
Pierwsza generacja[edytuj | edytuj kod]
.jpg) Vauxhall Victor z 1958 roku | |
| Inne nazwy |
Envoy Custom |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
luty 1957 |
| Okres produkcji |
1957 – 1961 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Vauxhall Victor II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Silniki |
R4: 1,5 l, 48 KM |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4242 mm |
| Szerokość |
1600 mm |
| Wysokość |
1499 mm |
| Rozstaw osi |
2489 mm |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja |
Ford Consul |
.jpg)
_mfd_1960_1508cc.jpg)
Vauxhall Victor I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1957 roku.
Model Victor pojawił się w ofercie Vauxhalla jako średniej wielkości model mający zastąpić dotychczasową linię modelową Wyvern[1]. Przy tym, w związku z rosnącą popularnością samochodów europejskich na amerykańskim rynku, mniejszych od typowych amerykańskich samochodów, macierzysty koncern Vauxhalla General Motors zdecydował skonstruować nowy brytyjski samochód w sposób bardziej dostosowany do amerykańskich gustów[2]. Był on także nieco mniejszy od Wyverna[2]. Nowy samochód został oznaczony fabrycznie jako projekt F[2].
Pierwsza generacja pojazdu charakteryzowała się stylistyką typową dla samochodów amerykańskich drugiej połowy lat 50., wyróżniając się spośród europejskich konstrukcji mocno wygiętą na boki panoramiczną szybą przednią, niewielkimi płetwami z tyłu i ozdobnymi wybrzuszeniami na zderzakach[2]. Typowo dla samochodów tego okresu, spłaszczona maska była wysoko poprowadzona, opadając do przodu pomiędzy reflektorami w okrągłych oprawach osadzonymi na przedłużeniach błotników[2]. Pudełkowate nadwozie przypominało pomniejszonego Chevroleta z 1955 roku, z kratą atrapy chłodnicy na prawie całą szerokość przodu poniżej reflektorów[2]. Autorem stylistyki był projektant Vauxhalla David Jones[2]. W odróżnieniu od samochodów amerykańskich, nadwozie było samonośne[2]. Początkowo samochody miały też na wzór amerykański wylot rury wydechowej w zderzaku, lecz szybko zmieniono ją na klasyczną pod zderzakiem[2]. Silnik o pojemniści 1508 cm³ miał moc 48 KM, lecz w USA mierzono ją jako moc brutto 55 KM[2]. Skrzynia biegów była trzybiegowa synchronizowana, a od 1958 roku opcjonalnie półautomatyczna Newtondrive[2].
W lutym 1958 roku doszła wersja pięciodrzwiowego kombi[2]. W lutym 1959 roku samochód poddano liftingowi, tworząc jego serię 2[2]. Poszerzono atrapę chłodnicy na całą szerokość, zastosowano proste zderzaki, zrezygnowano z przetłoczenia na tylnych drzwiach i zmieniono ozdoby[2]. W sierpniu 1960 roku (model 1961 roku) powiększono jeszcze tylną szybę i zmodyfikowano tablicę przyrządów[2]. Produkcja pierwszej generacji zakończyła się w sierpniu 1961 roku[2].
Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]
W Wielkiej Brytanii samochód wszedł do sprzedaży w marcu 1957 roku, a w USA pod koniec tego roku jako model 1958 roku[2]. Wyprodukowano 390 747 Victorów pierwszej generacji, w tym około 145 tysięcy 1. serii i 245 tysięcy 2. serii[2]. Pomimo rezerwy ze strony brytyjskiej prasy z uwagi na jego amerykański styl, samochód okazał się popularny i stał się najlepiej sprzedającym się modelem Vauxhalla w historii[2]. Był też eksportowany, zwłaszcza do USA, gdzie był sprzedawany przez dealerów Pontiaca[2]. Kosztował początkowo 729 funtów lub w USA 1988 dolarów, a 2400 dolarów za kombi[2].
Vauxhall Victor pierwszej generacji był eksportowany także do Kanady pod tamtejszą marką Envoy[3], gdzie oferowano go pod kilkoma różnymi nazwami uzależnionymi od wariantu wyposażeniowego (Custom, Standard, Special) czy nadwozia (Sherwood dla wersji kombi)[4].
Silnik[edytuj | edytuj kod]
- L4 1,5 l OHV
Druga generacja[edytuj | edytuj kod]
_(10221459906).jpg) Vauxhall Victor II | |
| Inne nazwy |
Envoy Custom |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
wrzesień 1960 |
| Okres produkcji |
1960 – 1964 |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik |
Vauxhall Victor I |
| Następca |
Vauxhall Victor III |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4394 mm |
| Szerokość |
1626 mm |
| Wysokość |
1500 mm |
| Rozstaw osi |
2540 mm |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
_(10221731993).jpg)
Vauxhall Victor II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1960 roku.
Druga generacja Victora przeszła obszerną metamorfozę w stosunku do poprzednika. Samochód stał się nie tylko większy i przestronniejszy, ale i zyskał nowe proporcje nadwozia - stało się ono smuklejsze, ze znacznie niżej osadzonymi reflektorami objętymi przez dużą, chromowaną atrapę chłodnicy dominującą pas przedni. Projekt nadwozia miał lepiej pasować do europejskich gustów[5]. Samochód miał oznaczenie fabryczne FB[2].
Warianty[edytuj | edytuj kod]
Oferta Vauxhalla Victora drugiej generacji, poza odmianą standardową, została poszerzona także o topowy wariant VX4/90[6]. Poza mocniejszym, 1,6-litrowym silnikiem benzynowym, pojazd wyróżniał się też innym malowaniem i detalami nadwozia.
Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]
Podobnie jak poprzednik, druga generacja Vauxhalla Victora była eksportowana do Kanady pod marką Envoy[7] jako kolejna odsłona gamy Custom/Standard/Special oraz Sherwood w przypadku odmiany 5-drzwiowej.
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L4 1,5 l OHV
- L4 1,6 l OHV
Trzecia generacja[edytuj | edytuj kod]
 Vauxhall Victor III | |
| Inne nazwy |
Envoy Custom |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
grudzień 1963 |
| Okres produkcji |
1963 – 1967 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Vauxhall Victor II |
| Następca |
Vauxhall Victor IV |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4437 mm |
| Szerokość |
1651 mm |
| Wysokość |
1402 mm |
| Rozstaw osi |
2540 mm |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Vauxhall Victor III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1963 roku.
Przy okazji trzeciej generacji modelu Victor, samochód kontynuował zakres zmian znany już z poprzednika. Samochód ponownie stał się przestronniejszy, a także większy. Sylwetka zachowała charakterystyczny podłużny tył, a także bardziej oszczędnie nałożone przetłoczenia nawiązujące do modelu Opel Diplomat[8]. Samochód miał oznaczenie fabryczne FC lub Victor 101[2].
Warianty[edytuj | edytuj kod]
Gamę odmian Vauxhalla Victora ponownie poszerzyła topowa, sportowa odmiana VX4/90[9]. Samochód otrzymał dwubarwne malowanie nadwozia, z charakterystycznym czarnym pasem biegnącym przez nadwozie, a także sportowym ogumieniem i innym wzorem alufelg.
Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]
Na rynku kanadyjskim Vauxhall Victor oferowany był pod marką Envoy[7], a jego gamę utworzyła nie tylko odmiana sedan i kombi, jak i topowy sportowy wariant.
Silnik[edytuj | edytuj kod]
- L4 1,6 l OHV
Czwarta generacja[edytuj | edytuj kod]
_(15965967859).jpg) Vauxhall Victor IV | |
| Inne nazwy |
Envoy Custom |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
październik 1967 |
| Okres produkcji |
1967 – 1974 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Vauxhall Victor III |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4496 mm |
| Szerokość |
1702 mm |
| Wysokość |
1334 mm |
| Rozstaw osi |
2591 mm |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
.jpg)
_-_15227336369.jpg)
Vauxhall Victor IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1967 roku.
Czwarta generacja Victora była zarazem ostatnią w tej linii modelowej, która pełniła funkcję samochodu klasy średniej. Przestronniejsze i bardziej pakowne nowe wcielenie pojazdu utrzymano w nowej estetyce Vauxhalla, wyróżniając się wyraźnie zaznaczonym przetłoczeniem tylnego nadkola, podłużną bryłą bagażnika i masywnymi błotnikami przednimi[10].
W 1975 roku Vauxhall Victor został zastąpiony przez nowy model klasy średniej, Cavalier[11].
Warianty[edytuj | edytuj kod]
Poza topowym wariantem VX4/90[12], Vauxhall Victor IV oferowany był także w nowym, topowym wariancie Ventora wyróżniającym się bardziej luksusowym wyposażeniem i większą ilością chromowanych ozdobników nadwozia[13].
Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]
Po raz ostatni w historii, Vauxhall Victor był sprzedawany w Kanadzie jako Envoy[7], znikając z tamtejszego rynku w 1970 roku wraz z likwidacją tamtejszej filii z portfolio General Motors.
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L4 1,6 l OHC
- L4 2,0 l OHC
- L6 3,3 l OHV
Piąta generacja[edytuj | edytuj kod]
 Vauxhall Victor V | |
| Inne nazwy | |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
marzec 1972 |
| Okres produkcji |
1972 – 1978 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4540 mm |
| Szerokość |
1700 mm |
| Wysokość |
1400 mm |
| Rozstaw osi |
2667 mm |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja | |
.jpg)
Vauxhall Victor V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1972 roku.
Piąta i ostatnia generacja Vauxhalla Victora stała się znacznie większa od poprzednika, powstając tym razem w ścisłej współpracy z Oplem. Po debiucie modelu Cavalier, Victor przyjął postać topowego[14] modelu klasy wyższej, wyróżniając się przez to przestronniejszą i lepiej wyposażoną kabiną pasażerską. Pas przedni zdobiła charakterystyczna, prostokątna atrapa chłodnicy.
Warianty[edytuj | edytuj kod]
Podobnie jak mniejszy poprzednik, także i Victor piątej generacji oferowany był w dwóch dodatkowych, droższych wariantach wyposażeniowych. Poza odmianą VX4/90 o sportowym profilu, była też wersja Ventora o luksusowy charakterze[15].
Koniec produkcji i następca[edytuj | edytuj kod]
Produkcja Vauxhalla Victora zakończyła się definitywnie w 1978 roku wraz z zakończeniem się cyklu rynkowego bliźniaczych modeli Opel Rekord i Ranger, kiedy to także i piątą, większą generację zastąpił model o nowej nazwie – Carlton[16].
Pojazd był jednym z elementów polityki stopniowego odchodzenia Vauxhalla od konstruowania samodzielnych konstrukcji.
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L4 1,7 l OHC
- L4 2,2 l OHC
- L6 2,7 l OHV
- L6 3,3 l OHV
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ AFTER THE WAR – THE VAUXHALL WYVERN WELCOMES THE FIFTIES. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w 1957-1961 Vauxhall Victor. howstuffworks?. [dostęp 2020-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-29)]. (ang.).
- ↑ Unrestored Driver w/ 18K Miles: 1960 Envoy Special. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ 1957-'61 Vauxhall Victor. [dostęp 2020-09-30]. (ang.).
- ↑ Carshow Classics: 1961-1972 Vauxhall Victor – Luton Salutes The Victor. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ The Vauxhall VX 4/90. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ a b c This British Envoy to Canada is For Sale. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ Vauxhall Victor FC. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ UK’s rarest cars: 1965 Vauxhall VX 4/90, one of only 44 FC-series left on British roads. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ HISTORY OF THE FD SERIES. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ Vauxhall Cavalier the car that saved GM in Britain. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ The cars : Sporting Vauxhalls – Part 1. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ Vauxhall Victor FD. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ Vauxhall Victor FE. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ Vauxhall Victor FE. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).
- ↑ Vauxhall Victor. [dostęp 2020-10-01]. (ang.).