Etyloamina

Etyloamina
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
PIN	etanoamina
inne	etyloamina, etyloazan
	Inne nazwy i oznaczenia
	monoetyloamina, aminoetan
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2H7N
Inne wzory	C; 2H; 5NH; 2, CH; 3CH; 2NH; 2
Masa molowa	45,08 g/mol
Wygląd	bezbarwna ciecz (poniżej punktu wrzenia) o rybim lub amoniakalnym zapachu i o słonym smaku
	Identyfikacja
Numer CAS	75-04-7; 557-66-4 (·HCl); 593-55-5 (·HBr)
PubChem	6341
SMILES
	CCN
InChI
	InChI=1S/C2H7N/c1-2-3/h2-3H2,1H3
	InChIKey
	QUSNBJAOOMFDIB-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	0,689 g/cm³ (15 °C); ciecz
	Rozpuszczalność w wodzie
	mieszalna w każdym stosunku
	w innych rozpuszczalnikach
	mieszalna z etanolem i eterem dietylowym
Temperatura topnienia	(−81 ± 2) °C
Temperatura wrzenia	(16,6 ± 0,2) °C
Punkt krytyczny	183,4 °C; 5,6 MPa; 183 cm³/mol ≈ 0,246 g/cm³
logP	−0,13 (25 °C)
Kwasowość (pKa)	10,65 (25 °C)
Współczynnik załamania	1,3663 (589 nm, 20 °C)
Napięcie powierzchniowe	19,20 mN/m (25 °C)
Prężność pary	141 kPa (25 °C)
Budowa
Moment dipolowy	(1,22 ± 0,10) D
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła
Zwroty H	H220, H280, H314, H332, H335
Zwroty P	P260, P280, P303+P361+P353, P304+P340+P310, P305+P351+P338, P410+P403
Temperatura zapłonu	−16 °C; −16 °C (zamknięty tygiel)
Temperatura samozapłonu	385 °C
Granice wybuchowości	3,5–14%
Numer RTECS	KH2100000
Dawka śmiertelna	LD50 400 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)
	Podobne związki
Podobne związki	metyloamina, etanoloamina, etanol
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Etyloamina, etanoamina, CH
3CH
2NH
2 – organiczny związek chemiczny z grupy amin. Poniżej temperatury wrzenia (16,6 °C) jest bezbarwną cieczą o zapachu przypominającym zapach amoniak lub ryb i o słonym smaku^[2]. Dobrze miesza się z wodą, etanolem i eterem dietylowym^[3]. Jest wykorzystywana w syntezie chemicznej, w przetwórstwie ropy naftowej, przy produkcji leków, pestycydów, surfaktantów, inhibitorów korozji czy barwników^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b P-62 Amines and Imines, [w:] Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013, wyd. 1, Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 669, DOI: 10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4 (ang.).
↑ ^a ^b ^c MałgorzataM. Kupczewska-Dobecka MałgorzataM., MarekM. Dobecki MarekM., Etyloamina. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego, „Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy”, nr 2 (48), 2006, s. 101–115 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Haynes 2016 ↓, s. 3-250.
↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-174.
↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-91.
↑ ^a ^b ^c Haynes 2016 ↓, s. 6-73.
↑ Haynes 2016 ↓, s. 6-192.
↑ Haynes 2016 ↓, s. 15-16.
↑ Haynes 2016 ↓, s. 9-62.
↑ ^a ^b Etyloamina, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 11 listopada 2020, numer katalogowy: 02946 [dostęp 2022-06-07] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Haynes 2016 ↓, s. 16-23.
↑ Ethylamine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2022-06-07] (ang.).
↑ ^a ^b Haynes 2016 ↓, s. 16-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).

[BlueBook-1] P-62 Amines and Imines, [w:] Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013, wyd. 1, Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 669, DOI: 10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4 (ang.).

[Kupczewska-2] MałgorzataM. Kupczewska-Dobecka MałgorzataM., MarekM. Dobecki MarekM., Etyloamina. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego, „Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy”, nr 2 (48), 2006, s. 101–115 .

[CITEREFHaynes2016'''3'''-250-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Haynes 2016 ↓, s. 3-250.

[CITEREFHaynes2016'''5'''-174-4] Haynes 2016 ↓, s. 5-174.

[CITEREFHaynes2016'''5'''-91-5] Haynes 2016 ↓, s. 5-91.

[CITEREFHaynes2016'''6'''-73-6] Haynes 2016 ↓, s. 6-73.

[CITEREFHaynes2016'''6'''-192-7] Haynes 2016 ↓, s. 6-192.

[CITEREFHaynes2016'''15'''-16-8] Haynes 2016 ↓, s. 15-16.

[CITEREFHaynes2016'''9'''-62-9] Haynes 2016 ↓, s. 9-62.

[SA-10] Etyloamina, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 11 listopada 2020, numer katalogowy: 02946 [dostęp 2022-06-07] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[CITEREFHaynes2016'''16'''-23-11] Haynes 2016 ↓, s. 16-23.

[CID-12] Ethylamine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2022-06-07] (ang.).

[CITEREFHaynes2016'''16'''-8-13] Haynes 2016 ↓, s. 16-8.

[1]

[2]

[3]

[6]

[4]

[5]

[7]

[8]

[9]

[10]

[13]

[11]

[12]