Eugeniusz Sakowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Sakowicz
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1958
Grudziądz

doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: teologia religii, teologia fundamentalna, religioznawstwo, misjologia, antropologia
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Doktorat

21 czerwca 1991

Habilitacja

26 lutego 2001

Profesura

19 kwietnia 2007

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Państwowe Muzeum na Majdanku
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Odznaczenia
Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976-2016)

Eugeniusz Krzysztof Sakowicz (ur. 26 maja 1958 w Grudziądzu[1]) – polski teolog katolicki, religioznawca, profesor tytularny nauk teologicznych[2], kierownik Katedry Religiologii i Ekumenizmu w Instytucie Dialogu Kultury i Religii na Wydziale Teologicznym UKSW[3], członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk (PAN)[4]. Specjalizuje się w teologii religii, teologii fundamentalnej, religioznawstwie, misjologii, antropologii[5]. Zgromadził obszerny dorobek leksykograficzny. Opublikował ponad 1600 haseł oraz artykułów encyklopedycznych, przede wszystkim w encyklopediach i leksykonach Wydawnictwa Naukowego PWN w Warszawie oraz Encyklopedii katolickiej (KUL)[1]. Jest autorem ponad 400 publikacji naukowych i popularno-naukowych, w tym kilkunastu książek, a także licznych tekstów publicystycznych[2][6]. Wypromował 15 doktorów teologii i ponad 250 magistrów (w tym 130 teologii i 120 pedagogiki)[1].

Życiorys naukowy[edytuj | edytuj kod]

W 1984 ukończył studia magisterskie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie obronił doktorat w 1991 na podstawie rozprawy Teologiczne podstawy dialogu Kościoła z religiami pozachrześcijańskimi w nauczaniu Jana Pawła II[1]. Habilitację uzyskał na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w 2001 (rozprawa zatytułowana Dialog Kościoła z islamem według dokumentów soborowych i posoborowych (1963-1999))[1]. W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego UKSW[1], a w 2007 z rąk prezydenta Lecha Kaczyńskiego uzyskał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych[7].

W latach 1984-1985 pełnił funkcję kierownika Biura i Wydawnictwa Towarzystwa Naukowego KUL. Od 1985 do 1995 pracownik naukowy Międzywydziałowego Zakładu Leksykograficznego KUL[6].

W latach 1992-1994 był adiunktem muzealnym w Państwowym Muzeum na Majdanku[8], gdzie zorganizował pierwszą w historii muzeum konferencję międzynarodową Religie o drogach pokoju i bezdrożach wojny. Materiały pokonferencyjne zostały opublikowane w książce pod tym samym tytułem[9]. W 1994 otrzymał Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej[2].

Od 1994 adiunkt na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej (obecnie UKSW), następnie profesor tej uczelni[6]. W 2006 otrzymał nagrodę I stopnia Rektora UKSW[1].

Od 2001 pełni funkcję konsultora Rady do Spraw Dialogu Religijnego Konferencji Episkopatu Polski[10], a od 1996 jest członkiem Komitetu do Spraw Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi tejże Rady[10].

W latach 2003–2004 był nauczycielem akademickim Wydziału Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego[11]. Wykładał również w punkcie konsultacyjnym UKSW w Suwałkach, w instytutach teologicznych w Łomży, Łodzi i Ołtarzewie oraz na Papieskim Wydziale Teologicznym - Sekcja św. Jana Chrzciciela w Warszawie[1].

Jest członkiem kolegium redakcyjnego Studiów Nauk Teologicznych PAN[12], zastępcą redaktora naczelnego pisma Studia Theologica Varsaviensia[13]. W 2019 został członkiem Rady Naukowej czasopisma „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”[14].

W ramach czasopisma Collectanea Theologica redaguje Biuletyn Misjologiczno-Religioznawczy, Biuletyn Polonijny oraz Biuletyn Socjologii Religii[15]. Redaktor serii wydawniczej Religie Świata – Świat Religii.

Należał do komitetu głównego Misyjnej Olimpiady Znajomości Afryki (2004-2007), Olimpiady Losy Polaków na Wschodzie po 17 września 1939 roku (2005-2009) oraz Olimpiady Losy żołnierza i dzieje Oręża Polskiego (2007)[1].

Wybrane publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

Książki autorskie[edytuj | edytuj kod]

  • Rozważania o krzyżu, Wydawnictwo Norbertinum, Lublin 1999.
  • Dialog Kościoła z islamem według dokumentów soborowych i posoborowych (1963–1999), Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2000.
  • Czy islam jest religią terrorystów?, Wydawnictwo Homo Dei, Kraków 2002 (współautorstwo).
  • Wierzę w Kościół, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2003.
  • W Ostrej Świecisz Bramie. Modlitwy i pieśni, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2003.
  • Pryncypia dialogu Kościoła katolickiego z religiami Dalekiego Wschodu i Indii w świetle nauczania Soboru Watykańskiego II oraz dokumentów posoborowych, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2006.
  • Rozmowy o islamie i dialogu, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2007.
  • Religioznawstwo, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2009.
  • Religie ludów pierwotnych, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2009.
  • Religie niechrześcijańskie w Polsce, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2009.
  • Przez krzyż ku zmartwychwstaniu, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2009.
  • Uniwersytet katolicki. Teksty – bibliografia – dokumenty, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2012.
  • Muzułmańska edukacja i wychowanie: pedagogiczna wizja M. Fethullaha Gülena, Libra S.C. Wydawnictwo i Drukarnia, Białystok 2014.
  • Dialogue and Identity and Other Studies, Wydawnictwo KUL, Lublin 2020.

Książki pod redakcją[edytuj | edytuj kod]

  • Religie i pokój. Materiały z Sympozjum Naukowego w Państwowym Muzeum na Majdanku (19 maja 1993 r.), Państwowe Muzeum na Majdanku, Lublin 1994.
  • Religie o drogach pokoju i bezdrożach wojny, Państwowe Muzeum na Majdanku – Światowa Konferencja dla Religii i Pokoju, Lublin 1995.
  • Islam w dokumentach Kościoła i nauczaniu Jana Pawła II (1965-1996), Wydawnictwa Akademii Teologii Katolickiej, Warszawa 1997.
  • Jan Paweł II. Encyklopedia dialogu i ekumenizmu, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2006.
  • Badacz i znawca religii przeszłości i doby współczesnej ks. prof. dr hab. Tadeusz Dajczer (1931-2009), Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2020.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Edward Gigilewicz i in. (red.): Encyklopedia 100-lecia KUL. Tom II. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2018, s. 296-297. ISBN 978-83-8061-612-7.
  2. ↑ a b c Krzysztof Pikoń i in. (red.): Złota księga nauk humanistycznych. Gliwice: Mastermedia, 2013, s. 343. ISBN 978-83-930922-8-4.
  3. ↑ Katedra Religiologii i Dialogu Międzyreligijnego. teologia.uksw.edu.pl. [dostęp 2018-10-08].
  4. ↑ Komitet Nauk Teologicznych - skład. [w:] Strona internetowa PAN [on-line]. Polska Akademia Nauk. [dostęp 2018-10-08].
  5. ↑ Prof. dr hab. Eugeniusz Krzysztof Sakowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-12-04].
  6. ↑ a b c Z. Krzyszowski: M. Rusecki (i in.) (red.): Leksykon teologii fundamentalnej. Lublin-Kraków: Wydawnictwo "M", 2002, s. 1059-1060. ISBN 83-7221-545-6.
  7. ↑ Prezydent RP wręczył nominacje profesorskie. prezydent.pl. [dostęp 2018-12-11].
  8. ↑ A. Matczuk, T. Kranz (red.): Bibliografia pracowników Państwowego Muzeum na Majdanku. Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2004, s. 107-112. ISBN 83-916500-5-7.
  9. ↑ Eugeniusz Sakowicz: Religie o drogach pokoju i bezdrożach wojny. Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 1995. ISBN 83-902227-5-2.
  10. ↑ a b Rada ds. Dialogu Religijnego. Konferencja Episkopatu Polski. [dostęp 2018-10-08].
  11. ↑ Historia Wydziału. uwm.edu.pl. [dostęp 2018-01-03].
  12. ↑ Redakcja - Studia Nauk Teologicznych. Studia Nauk Teologicznych. [dostęp 2019-02-08].
  13. ↑ Rada programowa - Studia Theologica Varsaviensia. Studia Theologica Varsaviensia. [dostęp 2019-02-08].
  14. ↑ Studia i Dokumenty Ekumeniczne. chat.edu.pl. [dostęp 2019-04-02].
  15. ↑ Prof. dr hab. Eugeniusz Sakowicz. [w:] Strona internetowa UKSW [on-line]. Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. [dostęp 2014-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Sakowicz&oldid=72758361”