Ewa Dolej
| pastor | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
16 kwietnia 1901 |
| Data śmierci |
4 stycznia 1987 |
| administrator parafii ewangelicko-metodystycznej w Gliwicach | |
| Okres sprawowania |
1959–1972 |
| Wyznanie | |
| Kościół |
Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w Polsce |
| Ordynacja |
1 lipca 1972[1] |
Ewa Dolej (ur. 16 kwietnia 1901, zm. 4 stycznia 1987) – pierwsza kobieta sprawująca urząd pastora w Kościele Ewangelicko-Metodystycznym w Polsce[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodziła z rodziny luterańskiej. W młodości wraz z rodzicami konwertowała na metodyzm. Była członkinią parafii metodystycznej w Katowicach i działaczką Metodystycznego Stowarzyszenia Kobiet. W czasie II wojny światowej przebywała w Chmielniku, gdzie pełniła rolę liderki miejscowego zboru metodystycznego.
Po śmierci męża została diakonisą i poświęciła się pracy misjonarskiej. Od 1954 roku służyła w parafii metodystycznej w Gietrzwałdzie[3]. Propagowała pracę kobiet w Kościele Ewangelicko-Metodystycznym w Polsce. W latach 1959–1972 była samodzielnym administratorem parafii metodystycznej w Gliwicach. Na wniosek wiernych z Gliwic przedstawiono ją, jako pierwszą kobietę w Polsce, na kandydatkę do ordynacji pastorskiej w Kościele protestanckim. Przyczyną takiego postępowania była chęć zapewnienia Ewie Dolejowej wyższego uposażenia emerytalnego z racji piastowanego przez wiele lat stanowiska[1].
W 1972 roku przyjęła w Klarysewie ordynację na prezbitera z pełnymi prawami do wygłaszania kazań i sprawowania sakramentów[4]. Na urząd pastorski wprowadził ją biskup Konferencji Europy Centralnej, Południowej i Wschodniej Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego, Franz Werner Schäfer. Dzień po tym wydarzeniu złożyła jednak urząd pasterski[5]. Po przejściu na emeryturę zamieszkała w Ewangelickim Domu Opieki w Chylicach. Brała udział w spotkaniach ekumenicznych i konferencjach międzywyznaniowych dotyczących służby kobiet w Kościele. Ostatnie tygodnie swego życia spędziła w szpitalu w Otwocku.
Superintendent Naczelny Witold Benedyktowicz, który był inicjatorem ordynacji Ewy Dolejowej zaproponował urząd pastorski także jej córce, Halinie Kus. Jednak ta propozycja z różnych powodów nie została przez nią przyjęta.
Pochowana została na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Joanna Szczepankiewicz-Battek. KOBIETA JAKO DUCHOWNY W KOŚCIOŁACH REFORMACJI. STUDIUM HISTORYCZNO-SPOŁECZNE. „THEOLOGICA Wratislaviensia”. Tom 12, s. 213, 2017.
- ↑ Artur Klimaszewski: Pierwsza ordynacja kobiet na księży u polskich luteranów, czyli o rewolucji, której nie było. gazeta-stanczyk.pl, 2022-07-28. [dostęp 2023-04-02]. (pol.).
- ↑ Krzysztof Bielawny. Gietrzwałd. Kościół metodystyczny na Mazurach po II wojnie światowej. s. 5.
- ↑ Historia Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego. metodyscipomorze.wordpress.com/. [dostęp 2023-04-02]. (pol.).
- ↑ Ewa Winnicka: Z żoną przy stole. polityka.pl, 2003-09-20. [dostęp 2023-04-02]. (pol.).
- ↑ Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie. grobonet.com. [dostęp 2023-04-02]. (pol.).