Ewa Totwen

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Totwen
Imię i nazwisko

Ewa Totwen-Kilarska

Data i miejsce urodzenia

24 maja 1919
Wilno

Data i miejsce śmierci

14 maja 1999
Gdańsk

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Gdańska

Dziedzina sztuki

scenografia, lalkarstwo

Ewa Totwen-Kilarska (ur. 24 maja 1919 w Wilnie, 14 maja 1999 w Gdańsku[1]) – polska projektantka, lalkarka, wykładowczyni Politechniki Gdańskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ewa Totwen w 1938 ukończyła Gimnazjum im. Księcia Adama Czartoryskiego w Wilnie. Do 1942 studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. W 1945 repatriowała się do Polski. W latach 1945–1947 kształciła się w Wyższej Szkole Plastycznej i Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi. Na Wydziale Architektury Politechnice Gdańskiej uzyskała dyplom I stopnia w 1953 i II stopnia w 1969[2][3].

Pracowała w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi (1952–1953), twórczyni programów telewizyjnych w Gdańsku i Warszawie[2], jako kierowniczka pracowni mikrofilmów Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej, a następnie jako nauczycielka akademicka w Dziale Norm i Patentów oraz Informacji Naukowo-Technicznej[3]. Od 1972 członkini Stowarzyszenia Architektów Polskich, Oddział Wybrzeże[1].

Współtworzyła wileński Teatr Łątek. Od 1937 zajmowała się tworzeniem marionetek, scenografii, animatorstwem. Do 1951 prowadziła z matką i siostrą Teatr Lalek w Gdańsku. Z Olgą Totwen zrealizowała pierwszy film marionetkowy – „Wspólnymi siłami” (1952–1955). Przygotowywała programy marionetkowe dla telewizji. Tworzyła teatrzyki lalkowe z dziećmi w Gdańsku i na prowincji, także w szkołach specjalnych. Jest twórczynią techniki papierowej dla budowy lalek w teatrach amatorskich. Prowadziła kursy budowy lalek, animacji, reżyserii.W późniejszych latach była także dyrektorką i kierowniczką artystyczną teatru[3][4].

Pochowana na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku[1].

Córka Stanisława i Olgi Totwen. Siostra Ireny Totwen-Nowakowskiej. Matka Grażyny Totwen[5]. Żona Macieja Kilarskiego[4].

Wspomnienia i fragmenty pamiętnika Ewy Totwen znalazły się w zbiorach Działu Widowisk Lalkowych Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi[2]. W 2021 jeden z punktów widokowych z Pogańskiej Góry w Gdańsku nazwano imieniem „Totwenek” (tj. Olgi, Ewy i Ireny)[6][7][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Ewa Totwen [online], www.archimemory.pl [dostęp 2023-06-08].
  2. ↑ a b c Roman Włodek(inne języki), TOTWEN Olga, „Polski Słownik Biograficzny”, LIV (3), 2023, s. 472.
  3. ↑ a b c Grażyna Kilarska, O wileńskim Teatrze Łątek czyli „Taka sobie bajeczka o kosztownych lalkach”, „Gdański Rocznik Kulturalny”, I, 19, Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki, 2000, s. 146 [dostęp 2023-06-08].
  4. ↑ a b Turbot, Olga, Ewa i Irena, czyli łątki, na które uwziął się los [online], Jej historie, 19 sierpnia 2015 [dostęp 2023-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2022-01-29].
  5. ↑ TOTWENKI [online], Prestiz trojmiasto, 18 marca 2021 [dostęp 2023-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-18].
  6. ↑ Gabriela Pewińska, Gdańszczanie zyskali w sobotę nowy punkt widokowy! Otrzymał imię Totwenek, Dziennik Bałtycki, 11 lipca 2021 [dostęp 2024-01-19] [zarchiwizowane 2022-01-16].
  7. ↑ Marek Wałuszko, Nowy widok z Pogańskiej Góry. Upamiętnienie twórczyń Teatru Łątek WIDEO I ZDJĘCIA, gdansk.pl, 11 lipca 2021 [dostęp 2024-01-19] [zarchiwizowane 2023-06-09].
  8. ↑ Gdański Zarząd Dróg i Zieleni, gzdiz.gda.pl [dostęp 2024-01-20] [zarchiwizowane 2023-04-04].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ewa_Totwen&oldid=72625305”