Fasola azuki
| ||
| ||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | Euphyllophyta | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | dwuliścienne właściwe | |
| Rząd | bobowce | |
| Rodzina | bobowate | |
| Rodzaj | Vigna | |
| Odmiana | var. angularis | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Vigna angularis (Willd.) Ohwi & H. Ohashi | ||
| Synonimy | ||
|
Azukia angularis (Willd.) Ohwi, | ||
Fasola azuki, czerwona soja (Vigna angularis var. angularis) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny bobowatych. Dawniej zaliczany był do rodzaju fasola (Phaseolus). Uprawiana w krajach Dalekiego Wschodu: Japonii, Chinach, Korei. Aklimatyzowana i wprowadzona do uprawy w USA.
Spis treści
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Roślina do 30 cm wysokości.
- Owoc
- Strąk mały i cylindryczny, z nasionami drobnymi, wydłużonymi lub okrągławymi, w różnych kolorach.
- Gatunki podobne
- Fasola mungo
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Roślina szeroko uprawiana w krajach azjatyckich dla jadalnych nasion i kiełków. Zawiera ok. 25% białka i wszystkie aminokwasy (w tym duże ilości lizyny). Nasiona są wyjątkowo bogate w żelazo, wapń, kobalt. Fasola składa się na dietę Genmai-Saishoku.
Małe czerwone fasolki pochodzą z kuchni wschodniej, znane są przede wszystkim z kuchni japońskiej. W kuchni Zachodu w ciągu ostatnich dekad rozpowszechniły się przede wszystkim wśród wegetarian, jako zastępnik mięsa. W kuchniach Wschodu są natomiast często składnikiem słodyczy: głównie oblewane słodkim syropem (przypominają wtedy drażetki), lub też przetwarzane na słodką pastę[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website/Fabaceae (ang.). 2001–. [dostęp 2009-09-23].
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].
- ↑ John Ayton, An A-Z of Food and Drink, Oxford University Press, 2002.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Podbielkowski, Słownik roślin użytkowych, wyd. 6, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1989, ISBN 83-09-00256-4.
