Ferdinand Quentin Dulcken
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Ferdinand Quentin Dulcken, pol. Ferdynand Kwentyn Dulcken[1] (ur. 1 czerwca 1837 w Londynie, zm. 10 grudnia 1901 w Astorii w stanie Nowy Jork) – niemiecki kompozytor i pianista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn pianistki Luizy Dulcken z d. David, był siostrzeńcem Ferdinanda Davida[2]. Uczył się w konserwatorium w Lipsku u Ignaza Moschelesa i Nielsa Wilhelma Gadego[2]. Od około 1851 roku przebywał w Warszawie, gdzie działał jako pedagog i pianista-solista oraz akompaniator[1]. Od 1861 roku uczył gry na fortepianie w nowo powstałym Warszawskim Instytucie Muzycznym, jednak ze względu na słaby stan zdrowia swoją pracę wykonywał nieregularnie[1]. W 1863 roku opuścił Polskę i wyjechał do Londynu, później przebywał w Paryżu[1]. Jako akompaniator występował w trakcie koncertów z takimi artystami jak Henryk Wieniawski czy Henri Vieuxtemps[2]. W 1876 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, pracował jako nauczyciel i pianista w Nowym Jorku[2].
Był autorem około 400 utworów fortepianowych o charakterze salonowym[2]. Skomponował m.in. operę Mac Ivor do libretta Włodzimierza Wolskiego, dramat liryczny Azael czyli Syn śmierci i obrazek ludowy Wiesław czyli krakowskie wesele do librett Krystyna Ostrowskiego[3], a także liczne pieśni, m.in. Znaszli ten kraj, gdzie kwitną nad grobami piołuny do słów J.I. Kraszewskiego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Polski Słownik Biograficzny. T. V. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1939–1946, s. 453.
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 950–951. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 205. ISBN 978-83-01-13410-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ferdinand Quentin Dulcken – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Nuty Ferdinanda Quentina Dulckena w bibliotece Polona