Fiat G.52
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x silnik gwiazdowy Fiat A.76 RC.40 |
| Moc |
1000 KM (na wysokości 4000 m) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,99 m |
| Powierzchnia nośna |
18,25 m² |
| Masa | |
| Własna |
1895 kg |
| Startowa |
2330 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
530 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 x Karabin maszynowy Breda-SAFAT kalibru 12,7 mm | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
Fiat G.52 – niezrealizowany projekt włoskiego samolotu myśliwskiego z końca lat 40. XX wieku. Powstały na bazie samolotu Fiat G.50.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Projekt samolotu powstał jako odpowiedź firmy Fiat na konkurs na samolot myśliwski, jaki został ogłoszony przez Ministero dell'Aeronautica 5 stycznia 1938 roku (był to tzw. drugi konkurs na samolot myśliwski - 2° Concorso Caccia Intercettore Terrestre). Bazą dla projektu była maszyna G.50. Zespołem konstruktorów odpowiedzialnych za projekt był inżynier Giuseppe Gabrielli. Bez zmian zachowano uzbrojenie, skrzydła, usterzenie i podwozie (z wyjątkiem kółka ogonowego, które miało być chowane). Przeprojektowano kadłub nadając mu bardziej aerodynamiczny wygląd. Główną zmianą w stosunku do pierwowzoru miało być zastosowanie nowej jednostki napędowej. Planowano użyć 14-cylindrowego silnika w układzie podwójnej gwiazdy Fiat A.76 RC.40 o mocy 1000 KM na wysokości 4000 metrów z trzyłopatowym śmigłem. Projekt G.52 okazał się być na tyle dobrą konstrukcją, iż Direzione Generale delle Costruzioni Aeronautiche wskazała na G.52 i Macchi MC.201 (będący z kolei wersją samolotu Macchi MC.200) jako zwycięzców konkursu. Konsekwencją werdyktu było zamówienie dwóch prototypów nowego samolotu. Niestety dla całego projektu, z planów tych zrezygnowano w październiku 1938 roku. Były dwie przyczyny takiego stanu rzeczy: przedłużające się i nadal niedokończone prace nad silnikiem A.76 oraz generalny odwrót sił powietrznych od myśliwców napędzanych silnikami gwiazdowymi. Znaczący skok jakościowy w nowych konstrukcjach upatrywano w zastosowaniu nowych silników rzędowych, projektowanych w zakładach Fiata i Isotta Fraschini. Tym samym zarzucono plany G.52 na rzecz rozwijania innych maszyn, napędzanych nowymi jednostkami.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek A. Wieliczko, Nieznane myśliwce Regia Aeronautica (1938-1943), „Lotnictwo”, nr 5 (2016), s. 86-98, ISSN 1732-5323.
.svg)
