Fiodor Titow (lotnik)

Fiodor Titow
Фёдор Иванович Титов
	pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1919 ; Turpanowo (obecnie terytorium miejscowości Małachowo w obwodzie tulskim)
Data i miejsce śmierci	12 marca 2011 ; Woroneż
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1961
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	2 gwardyjski lotniczy pułk dalekiego zasięgu 1 Gwardyjskiej Lotniczej Dywizji Dalekiego Zasięgu 1 Gwardyjskiego Lotniczego Korpusu Dalekiego Zasięgu Lotnictwa Dalekiego Zasięgu
Stanowiska	zastępca dowódcy eskadry, dowódca eskadry
Główne wojny i bitwy	front wschodni (II wojna światowa)
	Odznaczenia
	;

Fiodor Iwanowicz Titow (ros. Фёдор Иванович Титов, ur. 11 stycznia 1919 w miejscowości Turpanowo (obecnie nie istnieje; obszar współczesnej miejscowości Małachowo w rejonie lenińskim w obwodzie tulskim), zm. 12 marca 2011 w Woroneżu) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył 6 klas szkoły średniej i kolejową szkołę fabryczno-zawodową w 1936, pracował jako ślusarz kolejowy, ukończył aeroklub w Tule. W grudniu 1939 został powołany do Armii Czerwonej, w kwietniu 1941 ukończył wojskową szkołę lotniczą w Taganrogu, od lipca 1941 do czerwca 1942 uczył się nocnego pilotażu w wojskowej szkole lotniczej w Riazaniu. Od 6 lipca 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walcząc w składzie 748 lotniczego pułku dalekiego zasięgu (od sierpnia 1942 2 gwardyjskiego lotniczego pułku dalekiego zasięgu). Na początku 1943 został dowódcą klucza, od maja 1943 zastępcą dowódcy eskadry, a później dowódcą eskadry. Do maja 1944 jako zastępca dowódcy eskadry 2 gwardyjskiego lotniczego pułku dalekiego zasięgu 1 Gwardyjskiej Lotniczej Dywizji Dalekiego Zasięgu 1 Gwardyjskiego Lotniczego Korpusu Dalekiego Zasięgu Lotnictwa Dalekiego Zasięgu w stopniu starszego porucznika wykonał 223 loty bojowe, bombardując obiekty na głębokich tyłach wroga, m.in. w Warszawie, Gdańsku, Królewcu, Tilsicie, Helsinkach i w zajętych przez wroga miastach ZSRR, m.in. Pskowie, Smoleńsku, Brześciu, Rosławlu i Idricy, gdzie bombardował węzły kolejowe i lotniska. Łącznie do końca wojny wykonał 294 loty bojowe. Latem 1945 został skierowany na Daleki Wschód, gdzie brał udział w wojnie z Japonią, wykonując trzy loty bojowe. Po wojnie nadal służył w siłach powietrznych, był dowódcą eskadry w 170 pułku bombowców ciężkich, w 1947 ukończył kursy doskonalenia kadry oficerskiej Sił Powietrznych, w 1961 został zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika. Pracował w biurze konstruktorskim i jako kierownik lotów w woroneskim przedsiębiorstwie lotniczym. W 2010 otrzymał honorowe obywatelstwo obwodu woroneskiego.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (19 sierpnia 1944)
Order Lenina (trzykrotnie, 18 września 1943, 19 sierpnia 1944 i 29 kwietnia 1956)
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie, 12 marca 1943 i 22 lutego 1955)
Order Aleksandra Newskiego (13 lipca 1945)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie, 30 marca 1944 i 11 marca 1985)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (15 września 1945)
Order Czerwonej Gwiazdy (26 października 1955)
Medal „Za obronę Leningradu”
Medal „Za obronę Stalingradu”
Medal „Za zdobycie Królewca”
Medal „Za zdobycie Berlina”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biogram na stronie Герои страны (ros.) [dostęp 2019-11-30]