Przejdź do zawartości

Francesco Cennini de’ Salamandri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Francesco Cennini de’ Salamandri
Kardynał biskup
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1566
Sarteano

Data i miejsce śmierci

2 października 1645
Rzym

Prefekt Kongregacji Soborowej
Okres sprawowania

1644–1645

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1591

Sakra biskupia

21 października 1612

Kreacja kardynalska

11 stycznia 1621
Paweł V

Kościół tytularny

S. Marcello
diecezja Porto-Santa Rufina

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 października 1612

Konsekrator

Giovanni Garzia Millini

Współkonsekratorzy

Alessandro Ludovisi
Lorenzo Landi

Francesco Cennini de’ Salamandri (ur. 21 listopada 1566 w Sarteano, zm. 2 października 1645 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 listopada 1566 roku w Sarteano, jako syn Curzia Cenniniego i Iacomy Franceschi[1]. Studiował na Uniwersytecie Sieneńskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. W 1591 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Wkrótce potem został archiprezbiterem katedry w Chiusi i wikariuszem generalnym diecezji. Po kilku latach, wyjechał do Rzymu, gdzie wstąpił na służbę do Kurii Rzymskiej[1]. 1 października 1612 roku został wybrany biskupem Amelii, a dwadzieścia dni później przyjął sakrę[2]. W 1618 roku został nuncjuszem w Hiszpanii oraz łacińskim patriarchą Jerozolimy[2]. 11 stycznia 1621 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Marcello[2]. W tym samym roku zrezygnował z nuncjatury[2]. Dwa lata później został przeniesiony do diecezji Faenzy, jednak zarządzał nią poprzez wikariuszów[1]. Urban VIII powierzył mu prowadzenie negocjacji z księciem Urbino Franciszkiem Marią Della Rovere o uznanie praw Państwa Kościelnego w księstwie, w przypadku gdy władca, jak się wydawało, prawdopodobnie umrze bez spadkobierców[1]. Kardynał odwiedził księcia i przekonał go, by nie ulegał namowom cesarza Ferdynanda Habsburga i księcia Toskanii Ferdynanda Medyceusza[1]. W listopadzie 1623 roku della Rovere podpisał dokument, przyznający prawa Kurii Rzymskiej[1]. 25 lutego 1641 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Sabina[2]. Około 1643 roku zrezygnował z zarządzania diecezją Faenza, a rok później został prefektem Kongregacji Soborowej[2]. Pełnił także rolę biskupa diecezji Porto-Santa Rufina i subdziekana Kolegium Kardynalskiego[1]. Zmarł 2 października 1645 roku w Rzymie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Francesco Cennini de’ Salamandri. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-09-27]. (ang.).
  2. a b c d e f g Francesco Cennini de’ Salamandri. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-09-27]. (ang.).