Jean-Marie Villot

	Sukcesja apostolska
	Sukcesja apostolska
Data konsekracji	12 października 1954
Konsekrator	Maurice Feltin
Współkonsekratorzy	Émile Maurice Guerry; Chappot de la Chanonie
Konsekrowani biskupi
Gabriel-Marie Matagrin	10 stycznia 1965
Joseph Mees	30 czerwca 1969
Jožef Žabkar	30 czerwca 1969
Ernesto Gallina	10 sierpnia 1969
Ubaldo Calabresi	28 września 1969
Achille Glorieux	9 listopada 1969
Luciano Storero	1 lutego 1970
Mario Tagliaferri	7 maja 1970
Edward Cassidy	15 listopada 1970
Franco Brambilla	14 lutego 1971
Carlo Curis	3 października 1971
Edoardo Rovida	10 października 1971
Luigi Dossena	25 marca 1973
Vincenzo Maria Farano	30 września 1973
Giovanni De Andrea	11 maja 1975
Lajos Kada	20 lipca 1975
Luigi Conti	5 października 1975
Oriano Quilici	7 grudnia 1975
Eduardo Martínez Somalo	13 grudnia 1975
Agostino Cacciavillan	28 lutego 1976
Giuseppe Ferraioli	27 czerwca 1976
Sergio Sebastiani	30 października 1976
Andrea Cordero Lanza di Montezemolo	4 czerwca 1977
Blasco Francisco Collaço	5 listopada 1977
Giovanni Cheli	16 września 1978
Georg Zur	24 lutego 1979
Współkonsekrowani biskupi
Pierre-Paul-Émile Martin	2 lutego 1957
Émile Maury	3 lutego 1958
Charles Vignancour	19 marca 1958
Paul Joseph Schmitt	13 listopada 1958
Pierre Veuillot	1 lipca 1959
Marius Maziers	25 lutego 1960
Pierre Boillon	23 września 1962

	Jean-Marie Villot
	Jean-Marie Villot
	Kardynał biskup
	; Jean-Marie Villot (1978)
	Auxilium a Domino
Kraj działania	Francja; Watykan
Data i miejsce urodzenia	11 października 1905 ; Saint-Amant-Tallende
Data i miejsce śmierci	9 marca 1979 ; Rzym
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	2 maja 1969 – 9 marca 1979
	Kamerling
Okres sprawowania	16 października 1970 – 9 marca 1979
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	19 kwietnia 1930
Nominacja biskupia	2 września 1954
Sakra biskupia	12 października 1954
Kreacja kardynalska	22 lutego 1965; Paweł VI
Kościół tytularny	Santissima Trinità al Monte Pincio
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jean-Marie Cardinal Villot (ur. 11 października 1905 w Saint-Amant-Tallende, zm. 9 marca 1979 w Rzymie) – francuski biskup rzymskokatolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, biskup pomocniczy Paryża w latach 1954–1959, arcybiskup koadiutor Lyonu w latach 1959–1965, arcybiskup metropolita Lyonu w latach 1965–1967, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa w latach 1967–1969, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej w latach 1969–1979, kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego w latach 1970–1979, przewodniczący Papieskiej Rady Cor Unum w latach 1971–1978.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1930 został wyświęcony na księdza. W 1954 został biskupem pomocniczym Paryża, a następnie w styczniu 1965 mianowany arcybiskupem Lyonu, zaś 22 lutego 1965 na konsystorzu został wyniesiony do godności kardynała przez papieża Pawła VI, z tytułem prezbitera Santissima Trinità al Monte Pincio. W kwietniu 1967 papież Paweł VI mianował go prefektem Kongregacji Duchowieństwa. W maju 1969 został ustanowiony przez Pawła VI sekretarzem stanu. W 1970 został mianowany kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego. W lipcu 1971 stanął na czele nowo założonej Papieskiej Rady Cor Unum. Villot pozostał sekretarzem stanu do końca pontyfikatu Pawła VI, przez pontyfikat Jana Pawła I oraz przez część pontyfikatu Jana Pawła II, do 1979. Kardynał Villot uczestniczył jako elektor w obydwóch konklawe 1978.