Franciszek Głowacki
Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1910 | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
3 maja 1989 | ||||||||||||||||||||
Wzrost |
172 cm | ||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
|
Franciszek Głowacki (ur. 15 grudnia 1910 w Warszawie, zm. 3 maja 1989 w Warszawie) – polski hokeista na lodzie i piłkarz, trener, mistrz Polski w hokeju (1933, 1951).
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]Hokej na lodzie
[edytuj | edytuj kod]Był zawodnikiem klubów warszawskich: Marymontu (1926-1931), Legii Warszawa (1931-1936), Warszawianki (1936-1939), ŁKS Łódź (1945-1948) i ponownie Legii (1949-1952); występował jako napastnik. Z Legią sięgnął po mistrzostwo Polski w 1933 i 1951 oraz brązowy medal w 1949, z Warszawianką wywalczył wicemistrzostwo w 1937 i 1939, z ŁKS wicemistrzostwo w 1946 i brązowy medal w 1947.
W latach 1934–1936 wystąpił 9 razy w reprezentacji Polski seniorów, był rezerwowym podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen (1936).
W 1952 poprowadził Legię do tytułu mistrzowskiego jako trener, w latach 1952–1955 współpracował także z kadra narodową.
Piłka nożna
[edytuj | edytuj kod]W latach 1926–1931 był zawodnikiem Marymontu Warszawa, w latach 1932–1934 grał w Legii Warszawa, w tym w latach 1932 i 1933 w I lidze, w której wystąpił w 26 spotkaniach (na pozycji bramkarza). W latach 1934–1939 bronił barw Okęcia Warszawa.
Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener, m.in. rezerwy Legii Warszawa (1954-1955), II-ligową Stal Rzeszów (1961, na początku tego roku przygotowywał do sezonu także drużynę hokejową Stali[1][2]), w sezonie 1967/1968 oraz jesienią 1968 I-ligowy Śląsk Wrocław.
Jest pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (Kwatera: N-IV-5 Rząd: 5, Grób: 6)[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sport. Hokej. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 6, Nr 17 z 20 stycznia 1961.
- ↑ Mroźnej pogody – ostrych łyżew. „Wiadomości Fabryczne”. 3, s. 4, 1-10 lutego 1961.
- ↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2020-05-20].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Zieleśkiewicz: Historia polskiego hokeja. wyd. Krynica Zdrój 2006
- Filip Podolski Śląsk Wrocław. 30 sezonów w ekstraklasie, b.m. i d.w.
- Andrzej Gowarzewski, Zbigniew Mucha, Bożena Lidia Szmel Legia najlepsza jest... Prawie 100 lat prawdziwej historii, wyd. gia, Katowice 2013
- Hokeiści Legii Warszawa
- Hokeiści ŁKS Łódź
- Ludzie urodzeni w Warszawie (Królestwo Kongresowe)
- Piłkarze Legii Warszawa
- Piłkarze Okęcia Warszawa
- Pochowani na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie
- Polscy piłkarze
- Polscy trenerzy piłkarscy
- Polscy trenerzy hokejowi
- Reprezentanci Polski w hokeju na lodzie
- Trenerzy hokeistów Legii Warszawa
- Trenerzy piłkarzy Stali Rzeszów
- Trenerzy piłkarzy Śląska Wrocław
- Urodzeni w 1910
- Zmarli w 1989
- Polscy olimpijczycy (Berlin 1936)