Franciszek Ksawery Stadnicki

Franciszek Ksawery Stadnicki
	; Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data śmierci	przed 27 grudnia 1775
Ojciec	Jan Stadnicki
Matka	Katarzyna z domu Pepłowska
Żona	Jadwiga z domu Kumanowska
Dzieci	Ignacy, Jan Tomasz, Piotr, Rozalia, Eleonora, Balbina i Salomea

Franciszek Ksawery Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ?, zm. przed 27 grudnia 1775) – chorąży kamieniecki w latach 1766–1775, chorąży latyczowski w latach 1765–1766, chorąży czerwonogrodzki w latach 1754–1765, podczaszy kamieniecki w 1754 roku, podstoli latyczowski w latach 1750–1754, rotmistrz królewski w 1750 roku^[1], poseł na sejmy, pułkownik chorągwi pancernej w Pułku Hetmana Wielkiego Koronnego w 1760 roku^[2].

Był synem Jana Stadnickiego i Katarzyny z domu Pepłowskiej. Miał rodzeństwo:

Zofię, żonę Michała Bożeniec-Jełowickiego, łowczego łuckiego, skarbnika wołyńskiego, starosty bracławskiego
Małgorzatę
Teresę
Fryderyka Stanisława
Adama
Aleksandra, kanonika kijowskiego, kawalera Orderu św. Stanisława
Stanisława, kasztelana kamienieckiego, chorążego latyczowskiego, podczaszego podolskiego, stolnika podolskiego
Mikołaja Macieja, chorążego podolskiego, kasztelana kamienieckiego, kawalera Orderu św. Stanisława.

Ożenił się z Jadwigą z domu Kumanowską, z którą miał siedmioro dzieci:

Eleonorę, żonę Franciszka Markowskiego
Salomeę
Piotra, kawalera Orderu św. Stanisława
Rozalię, późniejszą 1° voto Szumlańską, 2° voto Chrzanowską
Balbinę, żonę Jana Lipskiego, starosty jabłonowskiego
Jana Tomasza, podkomorzego podolskiego, kawalera Orderu św. Stanisława, podkomorzego nadwornego podolskiego, wojskiego latyczowskiego
Ignacego, kawalera Orderu św. Stanisława, stolnika podolskiego, wojskiego latyczowskiego.

Franciszek Stadnicki był związany z wojskiem. Już przed sierpniem 1747 roku był porucznikiem chorągwi pancernych.

Był posłem na sejm w 1746 roku z powiatu czerwonogrodzkiego. W ciągu kolejnych kilkunastu lat działał w samorządzie szlacheckim województwa podolskiego. W 1750 roku został podstolim latyczowskim. W 1754 roku otrzymał nominację na podczaszego kamienieckiego i chorążego czerwonogrodzkiego. W 1757 roku został mianowany pułkownikiem pancernym w pułku buławy wielkiej koronnej.

W 1758 i 1761 roku był posłem na sejm z województwa podolskiego. 29 kwietnia 1761 roku zerwał sejm nadzwyczajny^[3]. W okresie bezkrólewia w 1764 roku był sędzią kapturowym w powiecie czerwonogrodzkim. Uczestniczył w sejmie koronacyjnym w 1764 roku. W 1765 roku otrzymał nominację na chorążego kamienickiego. W 1775 roku był ponownie posłem na sejm.

Po śmierci został pochowany w kościele karmelitów w Kupinie.

Przypisy

↑ Urzędnicy podolscy XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski, Janusz Kurtyka, Anna Sochacka. Kórnik 1998, s. 232.
↑ Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].
↑ Manifest jaśnie wielmożnych ichmciów panów posłów na sejm extraordynaryjny warszawski dnia 27. kwietnia r. 1761. zaczęty [b.n.s]

Bibliografia

Henryk Palkij i Ewa Szklarska: Stadnicki Franciszek Ksawery. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 383. ISBN 83-88909-02-9.
Franciszek Ksawery Stadnicki w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-11-03].

[1] Urzędnicy podolscy XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski, Janusz Kurtyka, Anna Sochacka. Kórnik 1998, s. 232.

[2] Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].

[3] Manifest jaśnie wielmożnych ichmciów panów posłów na sejm extraordynaryjny warszawski dnia 27. kwietnia r. 1761. zaczęty [b.n.s]

[1]

[2]

[3]