Franciszek Paszkowski (1818–1883)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Paszkowski
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1818
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1883
Kraków

Poseł na Sejm Krajowy Galicji

Franciszek Paszkowski (ur. 26 marca 1818 w Warszawie, zm. 13 listopada 1883 w Krakowie) – poseł do Sejmu Krajowego Galicji I, II, III, IV kadencji (1861–1865, 1867-1882), właściciel dóbr Tonie. Wybrany w I kurii obwodu Kraków, z okręgu wyborczego Kraków.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grobowiec Franciszka Paszkowskiego (czarna marmurowa tablica) na krakowskim cmentarzu Rakowickim

Był synem Dominika (1783–1866) i Anny z Niemojewskich (zm.1872), bratem Józefa Edmunda. Studiował malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Rafała Hadziewicza oraz u Wojciecha Stattlera. Studia malarskie uzupełniał w Düsseldorfie, w 1838 w Dreźnie i Rzymie. Malował sceny religijne i rodzajowe. W kościele parafialnym w Krzeszowicach w ołtarzu głównym znajduje się obraz Św Marcin dzielący się płaszczem z nędzarzami autorstwa Paszkowskiego z lat 1843–45. Organizował wystawy malarstwa w Warszawie w latach 1836, 1838, 1841 i 1845 zdobywając za swoje obrazy wyróżnienia i złote medale. Malował portrety najbliższej rodziny, ojca, brata i stryja. W 1848 znalazł się na liście członków Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. Po wielkim pożarze Krakowa dokonał inwentaryzacji nagrobków w Kościele OO Dominikanów. W uznaniu wkładu pracy Paszkowskiego w odbudowę kościoła na jednym ze zworników odbudowanego sklepienia umieszczono rodowy herb Paszkowskich Zadorę. W tym czasie Paszkowski porzucił malarstwo na rzecz działalności społecznej i politycznej. W 1854 został Dyrektorem Towarzystwa Sztuk Pięknych, w 1858 członkiem Oddziału Archeologii. Organizował wystawy starożytności angażując się w powstanie Muzeum Starożytności Krajowych w 1864 roku. W 1867 wszedł w skład komitetu odnowy krakowskich Sukiennic. Po powstaniu Muzeum Narodowego w Krakowie w 1879 działał w komisji na rzecz jego rozwoju do 1882. W 1855 został członkiem Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego w latach 1862–1876 będąc jego wiceprezesem. Współtworzył i redagował „Tygodnik Rolniczo-Przemysłowy”. Po stryju Franciszku generale odziedziczył majątek ziemski Tonie. Na wniosek Walerego Wieloglowskiego organizował szkołę rolnicza w Czernichowie będąc później jej wieloletnim kuratorem. W 1860 związał się z konserwatystami skupionymi wokół Adama Potockiego. W latach 1861-1882 był posłem na Sejm Krajowy, pracował w komisjach statutowej i edukacyjnej. W 1866 był sekretarzem sejmowym, w 1867 odmówił kandydowania do Rady Państwa. Zdobywał fundusze na funkcjonowanie krakowskich szpitali, angażował się w redagowanie ustawy drogowej, ustawy o policji drogowej. Przygotowywał projekty ustaw o ochronie ptactwa oraz o regulacji Wisły. Działał w Powiatowej Radzie Krakowskiej, wraz z kardynałem Albinem Dunajewskim zakładał w Krakowie ochronki. W 1871 został opiekunem Komitetu Ochronek dla małych dzieci w Krakowie. Był kuratorem fundacji Pelagii Russanowskiej dla polskich weteranów i nieuleczalnie chorych. Aleksander Fredro w testamencie uczynił Paszkowskiego jednym z odpowiedzialnych za pośmiertną edycję jego dzieł. Jerzy Lubomirski zobowiązał go w testamencie do opieki nad synami i kurateli nad majątkiem rodzinnym. Współzałożyciel Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych w Krakowie. Po stryju zasiadł w Komitecie Utrzymania Kopca Kościuszki. W 1878 opublikował opartą na dokumentach monografię „Książę Józef Poniatowski” (II wydanie 1893). Współpracował z „Czasem” publikując relacje z obrad sejmowych. Był nadzwyczajnym członkiem Akademii Umiejętności. W 1868 został prezesem Okręgowego Towarzystwa Kredytowego. Członek korespondent Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego (1868–1883)[1].

Pochowany został obok stryja i matki w grobowcu rodzinnym na krakowskim cmentarzu Rakowickim, w pasie 11[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Handbuch des Lemberger Sttathalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863, s. 426; 1864, s. 435; 1865, s. 449; 1866, s. 464; Galizisches Provinzial-Hanbuch für das Jahr 1868, s. 811; 1869, s. 534; Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1870, s. 571; 1871, s. 505; 1872, s. 503; 1873, s. 519; 1874, s. 563; 1875, s. 567; 1876, s. 576; 1877, s. 552; 1878, s.540; 1879, s. 536; 1880, s. 543; 1881, s. 559; 1882, s. 561; 1883, s. 561;
  2. Karolina Grodziska-Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939). Wyd. II. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 131. ISBN 83-08-01428-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]