Przejdź do zawartości

Frank Irons

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frank Irons
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Francis Cleveland Irons

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1886
Des Moines

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1942
Palatine

Wzrost

167 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 1908 lekkoatletyka
(skok w dal)

Francis Cleveland „Frank” Irons (ur. 23 marca 1886 w Des Moines, zm. 19 czerwca 1942 w Palatine w stanie Illinois[1]) – amerykański lekkoatleta, mistrz olimpijski z Londynu z 1908 w skoku w dal.

Irons wystartował na igrzyskach olimpijskich w 1908 w Londynie w czterech konkurencjach. W skoku w dal zdecydowanie zwyciężył wynikiem 7,48 m, który był nowym rekordem olimpijskim i trzecim ówczesnym rezultatem w historii (dalej skoczyli tylko Peter O’Connor i Myer Prinstein). Następnego zawodnika wyprzedził o 39 cm. W pozostałych konkurencjach nie odniósł takich sukcesów. W skoku wzwyż z miejsca zajął 8. miejsce (wraz z kilkoma innymi zawodnikami), w trójskoku był szesnasty, a w skoku w dal z miejsca był poza pierwszą szóstką (dokładnego miejsca nie udało się ustalić)[1].

Irons następnie zdobył mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (AAU) w skoku w dal w 1909 i 1910 i w trójskoku w 1909[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1912 w Sztokholmie był uważany za jednego z faworytów skoku w dal, ale, daleki od swej formy sprzed 4 lat, skoczył tylko 6,80 m, co dało mu 9. miejsce. Na tych samych igrzyskach wystąpił w drużynie baseballu, który był dyscypliną pokazową[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Frank Irons [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-07] (ang.).
  2. United States Championships (Men 1876–1942) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-08-07] (ang.).