54°02′29″N 18°14′25″E/54,041389 18,240278Garczyn
| Artykuł |
54°2′29″N 18°14′25″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
54°2'29.0"N, 18°14'25.1"E, 54°2'32"N, 18°14'21"E |
| - błąd |
14 m |
| Odległość |
0 m |
| wieś | |
.JPG) Kościół pw. św. Andrzeja Apostoła | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
914 |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
83-420[1] |
| Tablice rejestracyjne |
GKS |
| SIMC |
0165824 |
Położenie na mapie gminy Liniewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kościerskiego  | |
| 54°02′29″N 18°14′25″E/54,041389 18,240278
| |
.jpg)
Garczyn (kaszb. Gôrczëno) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Liniewo, na wschodnim krańcu Pojezierza Kaszubskiego, nad Jeziorem Dużym. Leży na pogranicza kaszubsko-kociewskim.[potrzebny przypis] Na zachód od Garczyna znajduje się rezerwat leśny Orle nad Jeziorem Dużym, a w samym Garczynie ferma strusi afrykańskich.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Podczas badań archeologicznych między Jeziorem Dużym a Księżą Górą odkryto groby skrzynkowe wraz z popielnicami, które wskazywałyby na istniejącą w tym miejscu osadę z około 1400 - 1100 lat p.n.e. We wczesnym średniowieczu powierzchnię na wzniesieniu o areale 3 ha wykorzystano do budowy grodu.[potrzebny przypis]
W budynku starej szkoły w Garczynie utworzono Izbę Pamięci Ziemi Garczyńskiej. W muzeum znajdują się m.in. żelazka, młotki, książki, motyki, ale też stare zdjęcia. Wszystkie rzeczy pochodzą z Garczyna.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[2] na listę zabytków wpisany jest kościół parafialny pw. św. Andrzeja z XVII-XVIII w., nr rej.: 605 z 21.12.1972[3].
Parafia w Garczynie jest jedną z najstarszych na Pomorzu. Została założona w XII wieku. Obecny kościół pw. św. Andrzeja Apostoła zbudowano w 1540 roku. Na ścianie wisi portret trumienny Katarzyny z Doręgowskich Garczyńskiej z 1629 roku oraz epitafium z czarnego marmuru Jana Ostoi Lniskiego, zmarłego w roku 1847. Obok ołtarza bocznego stoi późnobarokowa chrzcielnica z końca XVIII wieku. W głębokiej niszy ołtarza głównego znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem[4] z XVI wieku.
We wsi znajduje się także dwór z ogrodzeniem, aleją kasztanową wzdłuż drogi dojazdowej oraz parkiem.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 255 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022, s. 49 [dostęp 2019-12-28].
- ↑ Jarosław Ellwart "Powiat kościerski, mapa turystyczna" Wydawnictwo Region Gdynia 2012 ISBN 978-83-7591-281-4
- ↑ J. Baranowski Pojezierze Kaszubskie
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Garczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 487.
- Garczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 488.
- Archiwalne zdjęcia związane z miejscowością w bibliotece Polona
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Części wsi |
