Przejdź do zawartości

Garnik Wartumian

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Garnik Wartumian
Գառնիկ Վարդումյան
ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1920
Szaghali, Armenia

Data i miejsce śmierci

17 października 1992
Wanadzor

Przebieg służby
Lata służby

1941–1968

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Jednostki

459 pułk moździerzowy 25 Korpusu Pancernego 3 Gwardyjskiej Armii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

inżynier w fabryce

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe”

Garnik Wartumian (orm. Գառնիկ Վարդումյան, ros. Гарник Вартумян, ur. 5 stycznia 1920 we wsi Szaghali w rejonie kirowakańskim (obecnie rejon gugarski) w Armenii, zm. 17 października 1992 w Wanadzorze) – radziecki wojskowy narodowości ormiańskiej, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ormiańskiej rodzinie chłopskiej. Studiował w instytucie politechnicznym, jednak nie ukończył studiów. W sierpniu 1941 został powołany do Armii Czerwonej, w 1942 ukończył szkołę piechoty, od lipca 1943 uczestniczył w wojnie z Niemcami. Był dowódcą baterii w 459 pułku moździerzowym 25 Korpusu Pancernego 3 Gwardyjskiej Armii, walczył na Froncie Briańskim i 1 Ukraińskim, był trzykrotnie ranny. Od 1944 należał do WKP(b). Brał udział w bitwie pod Kurskiem, wyzwalaniu Orła i Nowozybkowa, walkach o Korosteń i Nowogród Wołyński, w operacji rówieńsko-łuckiej i lwowsko-sandomierskiej, w tym w wyzwalaniu Dubna, Kamionki Bużańskiej i Przemyśla i walkach na przyczółku sandomierskim, w walkach o Gubin oraz operacji berlińskiej i praskiej. Szczególnie wyróżnił się podczas walk o Gubin 26 lutego 1945, gdy dowodzona przez niego bateria zniszczyła 4 czołgi wroga, baterię moździerzy i zadała wrogowi duże straty w ludziach. Wojnę zakończył w stopniu porucznika, 11 maja 1945 w Pilznie. W 1953 ukończył Akademię Wojskowo-Inżynieryjną im. Kujbyszewa, w 1968 został zwolniony do rezerwy w stopniu podpułkownika. Pracował jako starszy inżynier w fabryce trykotu.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]