Gilles Martinet
Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1916 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 marca 2006 |
Zawód, zajęcie |
polityk, dziennikarz, pisarz |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1979–1981), ambasador Francji we Włoszech (1982–1982) |
Partia | |
Odznaczenia | |
Gilles Henri Auguste Albert Martinet (ur. 8 sierpnia 1916 w Paryżu, zm. 29 marca 2006 tamże[1]) – francuski polityk, dziennikarz i pisarz, członek ruchu oporu podczas II wojny światowej, od 1979 do 1981 poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji, w latach 1982–1984 ambasador Francji we Włoszech.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn architekta Henriego Martinet i Colette z domu Walwein. Studiował literaturę i historię na Uniwersytecie Paryskim, przerwał naukę po śmierci ojca w 1936. Pracował jako redaktor wiadomości zagranicznych w agencji Havas. Od 1935 do 1939 należał do Francuskiej Partii Komunistycznej i jej młodzieżówki, zrezygnował rozczarowany tzw. procesami moskiewskimi. Od 1941 działał w ramach ruchu oporu, publikując w podziemnej prasie (m.in. „Combat” i „l’Insurgé”); od 1943 przebywał w ukryciu. W latach 1944–1947 kierował związanym z Wolną Francją Office français d’information, przekształconym następnie w agencję informacyjną Agence France-Presse. Stanowisko utracił po odmowie cenzurowania wiadomości o I wojnie indochińskiej. Od 1945 do 1950 redaktor naczelny czasopisma „La Revue Internationale”. Od 1950 do 1964 zajmował stanowisko redaktora naczelnego „France-Observateur” (wcześniej pod nazwami „L’Observateur” i „L’Observateur d'aujourd'hui”), następnie był administratorem wydawcy tej gazety. Od 1975 dyrektor miesięcznika „Faire”. Autor licznych publikacji książkowych, kierował także organizacjami społecznymi (m.in. paryskim oddziałem Società Dante Alighieri)[2][3].
Od lat 40. należał do Unitarnej Partii Socjalistycznej, w latach 50. był członkiem Unii Progresywnej i Unii Lewicy Socjalistycznej (w latach 1957–1960 sekretarz generalny). Po przyłączeniu tej ostatniej do Zjednoczonej Partii Socjalistycznej był w niej zastępcą sekretarza narodowego (1960–1967). W 1972 przystąpił do Partii Socjalistycznej, od 1975 do 1979 był w niej sekretarzem narodowym. W 1979 wybrany posłem do Parlamentu Europejskiego, przystąpił do frakcji socjalistycznej[4]. Zrezygnował z mandatu dwa lata później w związku z powołaniem na stanowisko ambasadora Francji we Włoszech, które zajmował do 1984. Później był m.in. zatrudniony w gabinecie premiera Michela Rocarda[2].
Od 1938 żonaty z Włoszką Iole Buozzi. Miał dwie córki, w tym Michèle, żonę Alaina Krivine[3].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczony Legią Honorową III klasy (1998), Orderem Narodowym Zasługi III klasy oraz Orderem Sztuki i Literatury I klasy, a także odznaczeniami zagranicznymi: Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy, Orderem Honoru III klasy oraz Orderem Alawitów IV klasy[2][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pascal Virot: Le résistant Gilles Martinet est mort. liberation.fr, 30 marca 2006. [dostęp 2022-12-06]. (fr.).
- ↑ a b c Martinet, Gilles. chsp.sciences-po.fr. [dostęp 2022-12-06]. (fr.).
- ↑ a b c Gilles Martinet. whoswho.fr. [dostęp 2022-12-05]. (fr.).
- ↑ Gilles Martinet. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-12-05].
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Paryskiego
- Ambasadorowie Francji we Włoszech
- Absolwenci Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu
- Członkowie francuskiego ruchu oporu
- Działacze Francuskiej Partii Komunistycznej
- Eseiści francuskojęzyczni
- Eseiści XX wieku
- Eseiści XXI wieku
- Francuscy dziennikarze prasowi
- Francuscy eseiści
- Francuscy posłowie do Parlamentu Europejskiego
- Francuscy publicyści
- Francuscy redaktorzy naczelni
- Francuscy urzędnicy
- Komandorzy Legii Honorowej
- Odznaczeni Orderem Alawitów
- Odznaczeni Orderem Honoru (Grecja)
- Odznaczeni Orderem Narodowym Zasługi (Francja)
- Odznaczeni Orderem Sztuki i Literatury
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Politycy Partii Socjalistycznej (Francja)
- Urodzeni w 1916
- Zmarli w 2006