Gnojno (województwo lubelskie)
52°16′30″N 23°09′12″E/52,275000 23,153333
| wieś | |
 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
83 |
| Kod pocztowy |
21-543[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LBI |
| SIMC |
0014427[5] |
Położenie na mapie gminy Konstantynów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bialskiego  | |
| 52°16′30″N 23°09′12″E/52,275000 23,153333[1]
| |
Gnojno – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Konstantynów[6][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Konstantynów[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 131 mieszkańców[8].
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 1021961 | Podgórze | część wsi |
O wsi[edytuj | edytuj kod]
Gnojno jest najdalej na północ wysuniętą wsią województwa lubelskiego. Położona jest niedaleko przełomu Bugu, naprzeciw Niemirowa, do którego można dotrzeć promem rzecznym. Jest to ostatnia przeprawa promem na Bugu przed granicą białoruską (najbliższy most kolejowy znajduje się we Fronołowie, a drogowy w Kózkach, odległych o ponad 25 km). Odcinek ten stanowi bardzo krótką granicę pomiędzy województwami lubelskim i podlaskim. Gnojno ma lokalne znaczenie turystyczne. Są tu pola namiotowe i biwakowe, schron turystyczny oraz punkt widokowy u szczytu kilkunastometrowej skarpy podmywanej przez Bug. W okolicy kręcono zdjęcia do filmu Nad Niemnem[9] i Diabły, diabły.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
W Gnojnie znajduje się zabytkowy kościół św. Antoniego, wzniesiony w latach 1880–1883 jako prawosławna cerkiew św. Paraskiewy. Obiekt przejęty został przez Kościół rzymskokatolicki po wysiedleniu prawosławnej ludności ukraińskiej w 1947[10].
We wsi znajduje się również zaniedbany cmentarz prawosławny z nagrobkami z XIX w.[11]
Związani z Gnojnem[edytuj | edytuj kod]
- Wacław Kowalski – polski aktor filmowy i teatralny znany z postaci Kazimierza Pawlaka, którą zagrał w filmie Sami swoi. Aktor wychowywał się w Gnojnie po powrocie z Rosji, dokąd cała jego rodzina została ewakuowana w ramach bieżeństwa tuż po wybuchu I wojny światowej.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Drewniany budynek z ludowym detalem zdobniczym -
Krzyż z inskrypcją cerkiewnosłowiańską (k. XIX w./pocz. XX w.) -
Pomnik bitwy pod Gnojnem w powstaniu styczniowym -
Cmentarz prawosławny -
Cmentarz rzymskokatolicki -
Dawna cerkiew, ob. kościół rzym.-kat. pw. św. Antoniego Padewskiego
_Gnojno_03_JoannaPyka.JPG)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 34112
- ↑ Wieś Gnojno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-04] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-28].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 315 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT.
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2023-11-28]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Strona filmweb.pl.
- ↑ A. Bobryk, I. Kochan, Ślady przeszłości. Historia i teraźniejszość prawosławia na południowo-zachodnim Podlasiu w świadomości społecznej, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedlce 2010, s.184–186/.
- ↑ J. Maraśkiewicz, Zabytkowe cmentarze i mogiły w Polsce. Województwo bialskopodlaskie, Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, Warszawa 1995, ISBN 83-85548-40-8, s. 30.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Gnojno (7), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 641.
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie |
|
| Integralne części wsi |
|
