Przejdź do zawartości

Gregor Gysi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gregor Gysi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1948
Berlin

Senator ds. gospodarki, pracy i kobiet Berlina
Okres

od 17 stycznia 2002
do 31 lipca 2002

Przynależność polityczna

Linkspartei

podpis

Gregor Florian Gysi (ur. 16 stycznia 1948 w Berlinie) – niemiecki polityk, prawnik, adwokat, żydowskiego pochodzenia, członek Die Linke, deputowany do Bundestagu (1990-2002, od 2005).

W roku 1989 ostatni przewodniczący Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec, następnie w latach 1990–1993 przewodniczący PDS i szef jej frakcji parlamentarnej (1990–2000). Od 2005 do 2015 przewodniczący klubu parlamentarnego Linkspartei i Die Linke. W latach 2016–2019 pełnił funkcję przewodniczącego Partii Europejskiej Lewicy[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn enerdowskiego ministra Klausa Gysiego (1912–1999) i jego żony Irene Lessing (1912–2007). Dorastał w Berlinie Wschodnim w dzielnicy Johannisthal. W 1962 roku wstąpił do młodzieżówki komunistycznej Wolna Młodzież Niemiecka, następnie w 1967 roku został członkiem Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec (SED). W 1966 roku zdał egzamin maturalny, a następnie w latach do 1970 studiował prawo na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie[2]. W 1976 uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy Zur Vervollkommnung des sozialistischen Rechtes im Rechtsverwirklichungsprozeß[3].

Początkowo pracował jako asystent sędziego, następnie rozpoczął własną praktykę adwokacką. W czasach NRD Gysi bronił opozycjonistów oskarżanych w procesach politycznych. Był obrońcą m.in. Rudolfa Bahro, Roberta Havemanna i Bärbel Bohley. Od kwietnia 1988 do grudnia 1989 był przewodniczącym Kolegium Prawników w Berlinie Wschodnim i jednocześnie przewodniczącym Rady Kolegiów Adwokackich NRD[2][4].

Od 1989 do 1990 roku był członkiem Izby Ludowej Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Po przekształceniu SED w Partei des Demokratischen Sozialismus (PDS), został jej liderem. Po zjednoczeniu Niemiec został członkiem Bundestagu i szefem klubu parlamentarnego PDS. Pełnił mandat deputowanego przez kolejne kadencje do 2002 roku. W 2001 roku Gysi został członkiem berlińskiej Izby Deputowanych. 17 stycznia 2002 został zastępcą burmistrza Berlina i senatorem ds. gospodarki, pracy i kobiet w gabinecie kierowanym przez Klausa Wowereita. 31 lipca 2002 zrezygnował ze wszystkich stanowisk w związku z tzw. aferą Bonusmeilen, związaną z wykorzystaniem przez deputowanych darmowych, służbowych przelotów lotniczych do celów prywatnych[2][5].

Gregor Gysi i Lothar de Maiziere (1990)

W wyborach do Bundestagu w 2005 powrócił do parlamentu, zdobywając mandat większościowy z okręgu Berlin-Pankow z wynikiem 40,4% głosów. Mandat zdobywał także w kolejnych wyborach w roku 2009, 2013, 2017 i 2021. W latach 2005–2015 był przewodniczącym grupy Die Linke w Bundestagu[2].

W 2016 roku został wybrany przewodniczącym Partii Europejskiej Lewicy[1]. W 2017 roku opublikował autobiografię Ein Leben ist zu wenig. W latach 2020–2023 był rzecznikiem ds. polityki zagranicznej frakcji Die Linke[1].

W 2022 bronił w procesach sądowych aktywistów klimatycznych z Letzte Generation[6].

Od 2016 roku Gysi moderuje debaty z przedstawicielami świata polityki, kultury i dziennikarstwa w ramach serii spotkań Missverstehen Sie mich richtig!, które odbywają się z udziałem publiczności w teatrach Berlina[7]. Od 2017 roku prowadzi na antenie n-tv copółroczny przegląd wydarzeń politycznych Gysi & Schmidt z Haraldem Schmidtem[8]. Od 2023 roku wraz z Karlem-Theodorem zu Guttenbergiem prowadzi cotygodniowy podcast Gysi gegen Guttenberg - Der Deutschland Podcast[9].

Oskarżenia o współpracę ze Stasi

[edytuj | edytuj kod]

Według niemieckiej Komisji ds. Immunitetów Gysi miał od 1975 roku współpracować ze Stasi jako tajny współpracownik pod pseudonimami Gregor i Notar[10]. Sam Gysi wielokrotnie zaprzeczał jakoby współpracował z enerdowskimi służbami. W 2011 roku poświadczył swoją niewinność pod przysięgą przed hamburską prokuraturą[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest ateistą. Dwukrotnie żonaty. Ma trójkę dzieci[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c ZEIT ONLINE, Europäische Union: Gregor Gysi führt Europäische Linke an, „Die Zeit”, Hamburg, 17 grudnia 2016, ISSN 0044-2070 [dostęp 2024-06-26] (niem.).
  2. a b c d LeMO Biografie Gregor Gysi [online], www.hdg.de [dostęp 2020-07-08] (niem.).
  3. Gregor Gysi, Zur Vervollkommnung des sozialistischen Rechtes im Rechtsverwirklichungsprozeß [online] [dostęp 2024-06-26].
  4. Chronik-Biographie: Gregor Gysi [online], www.chronikderwende.de [dostęp 2024-06-26].
  5. e, Flugmeilen-Affäre [online], tagesschau.de [dostęp 2024-06-26] (niem.).
  6. Charlotte Pfeifer, Gysi verteidigt Letzte Generation vor Gericht: Verfahren gegen Aktivist eingestellt [online], Berliner Zeitung, 14 maja 2024 [dostęp 2024-06-26] (niem.).
  7. Missverstehen Sie mich richtig! | tRÄNENpALAST [online], 1 marca 2016 [dostęp 2024-06-26] (niem.).
  8. DWDL de GmbH, Gysi und Schmidt blicken im Juni bei ntv zurück [online], DWDL.de [dostęp 2024-06-26] (ang.).
  9. Gysi gegen Guttenberg – Der Deutschland Podcast Download ~ Podcast von Open Minds Media, Karl-Theodor zu Guttenberg & Gregor Gysi ~ podcast 3265683 [online], podcast.de [dostęp 2024-06-26] (niem.).
  10. Autorytety podejrzanej konduity. Dziennik Polski, 2010.
  11. Gregor Gysi podejrzany o składanie fałszywych zeznań – DW – 10.02.2013 [online], dw.com [dostęp 2024-06-26] (pol.).
  12. Deutscher Bundestag - Dr. Gregor Gysi [online], Deutscher Bundestag [dostęp 2024-06-26] (niem.).