Przejdź do zawartości

Górnośląski Park Etnograficzny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Górnośląski Park Etnograficzny
w Chorzowie
Ilustracja
Drewniany chlew na terenie skansenu
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Chorzów

Adres

ul. Parkowa 25
41-500 Chorzów

Data założenia

maj 1975

Zakres zbiorów

zabytki budownictwa ludowego

Powierzchnia ekspozycji

220 tysięcy m²

Dyrektor

p.o. Paulina Cius-Górska

Położenie na mapie Chorzowa
Mapa konturowa Chorzowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Górnośląski Park Etnograficznyw Chorzowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Górnośląski Park Etnograficznyw Chorzowie”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Górnośląski Park Etnograficznyw Chorzowie”
Ziemia50°17′40,1″N 18°58′12,4″E/50,294472 18,970111
Strona internetowa

Muzeum Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowieskansen założony w 1975 roku, znajdujący się na terenie Parku Śląskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy pomysł powstania muzeum etnograficznego pojawił się w 1938 roku. Wybuch wojny uniemożliwił jednak jego realizację. W 1952 roku, podczas Walnego Zjazdu Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Katowicach zaproponowano, by na terenie powstającego WPKiW stworzyć skansen. W 1963 roku Krakowskie Biuro Projektowe opracowało jego ostateczną koncepcję, a rok później projekt zatwierdzono i rozpoczęto jego realizację. Zakładał on m.in. uformowanie wzniesienia w celu wiarygodnego przedstawienia podregionu podgórskiego. Oficjalne otwarcie nastąpiło w maju 1975 roku[1].

We wrześniu 2022 roku dyrektorem chorzowskiego skansenu została Paulina Cius-Górska.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Park etnograficzny posiada 78 zabytkowych drewnianych obiektów architektury wiejskiej i małomiasteczkowej. Obszar skansenu wynosi ok. 35,6 ha. Zgromadzone zabytki budownictwa ludowego pochodzą z pięciu podregionów Górnego Śląska (beskidzkiego, podgórskiego, pszczyńsko-rybnickiego, przemysłowego i lublinieckiego) oraz regionu Zagłębia Dąbrowskiego.

Obiektem scalającym poszczególne części ekspozycji jest pochodzący z XVIII w. kościół pw. św. Józefa Robotnika z Nieboczów, podobnie jak spichlerze dworskie, plebański i chłopskie oraz niektóre budynki z Beskidu Śląskiego, większość pozostałych zabytków pochodzi z połowy XIX w.

Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie" znajduje się na szlaku architektury drewnianej woj. śląskiego.

Działalność naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Od 2013 wydaje czasopismo naukowe Rocznik Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”[2].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Krajobraz tworzą ludzie. Chorzów: Wydawnictwo WPKiW S.A., 2010, s. 110-112. ISBN 978-83-62506-00-2.
  2. Informacje ogólne. [dostęp 2017-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-07)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sztuka Górnego Śląska od średniowiecza do końca XX wieku, red. Ewa Chojecka, wydawca: Muzeum Śląskie, Katowice 2004, ISBN 83-87455-77-6, s. 450.
  • Krajobraz tworzą ludzie, Wydawnictwo WPKiW S.A., Chorzów 2010, ISBN 978-83-62506-00-2

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]