Głos z tamtego świata
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1962 |
| Data premiery |
17 października 1962 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
polski |
| Czas trwania |
112 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Kazimierz Rudzki |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja |
Głos z tamtego świata – polski dramat filmowy z 1962 roku w reżyserii Stanisława Różewicza na podstawie scenariusza jego brata Tadeusza i Kornela Filipowicza. Jest to historia lekarza-oszusta (Kazimierz Rudzki), który manipuluje ludźmi, udając, że nawiązuje kontakt z zaświatami.
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Akcja filmu obraca się wokół trzech kobiet żyjących w Krakowie: samotnej staruszki Anny Kotulińskiej, która jest świadoma bliskiego końca jej życia i chce nawiązać kontakt ze zmarłym mężem; telefonistki Stanisławy Edelman, porzuconej przez swego narzeczonego i poszukującej nowej miłości życia; wreszcie młodej Urszuli Choberskiej, cierpiącej nieuleczalnie na paraliż nóg. Każda z tych trzech kobiet przyjmuje pomoc lekarza-szarlatana Zenona Aksamitowskiego, który za pośrednictwem swej współpracownicy Wiktorii Habryk obiecuje kontakt z zaświatami i spełnienie marzeń pacjentek. Współpraca między Aksamitowskim a Habryk układa się do momentu, kiedy ona odmawia "usypiania" Kotulińskiej za pomocą leków. Pacjentki przeżywają zbyt późno dla nich rozczarowanie metodami Aksamitowskiego. Anna popada w rozpacz, nie uzyskuje pomocy milicjantów, którzy uważają ją za chorą umysłowo, domagając się zwrotu depozytu, który pozostawiła u Aksamitowskiego, w końcu zostaje przez niego otruta. Stanisława, wbrew zapewnieniom lekarza o jej odmłodnieniu, na balu przebierańców zostaje odrzucona przez adoratora, gdy tylko zdejmuje maskę. Urszula również nie pozbywa się paraliżu nóg i załamuje się psychicznie. Aksamitowski unika odpowiedzialności i bezkarnie wyjeżdża wraz z kochanką Jolą z Krakowa[1][2].
Obsada aktorska
[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Rudzki – Zenon Aksamitowski
- Wanda Łuczycka – Wiktoria Habryk
- Tatiana Czechowska – rejentowa Anna Kotulińska
- Danuta Szaflarska – telefonistka Stanisława Edelman
- Krystyna Feldman – Hela Fabiańczykowa
- Zdzisław Mrożewski – profesor Choberski, ojciec Urszuli
- Maria Homerska – Choberska, matka Urszuli
- Marta Lipińska – Urszula Choberska
- Barbara Modelska – Jola, kochanka Aksamitowskiego
- Bolesław Płotnicki – Barański
- Elżbieta Osterwa – Barańska
- Helena Dąbrowska – kwiaciarka w barze[3][1]
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Bracia Rózewiczowie znaleźli inspirację do Głosu z tamtego świata w sztuce Jules’a Romains’a Knock, czyli triumf medycyny, ale też w autentycznej notatce prasowej[4]. Scenariusz do filmu miał wszelako charakter kreacyjny. Współscenarzysta Tadeusz Różewicz, pracujący ówcześnie w spółce scenopisarskiej „Miczura-Film”, chciał zademonstrować stałą podatność ludzi na oszustwa tego samego pokroju[2]. Reżyserią zajął się Stanisław Różewicz, który po raz pierwszy w swoim filmie wykorzystał oszczędną muzykę skomponowaną przez Wojciecha Kilara[5].
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Głos z tamtego świata spotkał się ze spolaryzowanym odbiorem. Początkowo film uznawano za rozczarowujący, lecz cenili go krytycy pokroju Konrada Eberhardta i Aleksandra Jackiewicza[6]. Jackiewicz nazywał Stanisława Różewicza „samotnym, upartym artystą, który miał rację”. Eberhardt podkreślał, że szarość przenikająca świat filmu „jest istotną cechą stylu Różewicza” i wyrazem jego artystycznej konsekwencji. Marek Hendrykowski podkreślał już po zmianie ustroju, że Głos z tamtego świata traktuje o społecznej wierze w istoty nadprzyrodzone, która nawet w PRL-u była wciąż pożądana: „Szereg ofiar Aksamitowskiego wręcz »pragnie« być nie tyle oszukanymi, co oszukiwanymi. Ich szara egzystencja domaga się kogoś nadzwyczajnego i wyposażonego w nadnaturalne moce, kto stworzy im iluzję świata innego niż ten, który ich otacza”[5].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Festiwal/Instytucja | Nagroda | Odbiorca[1] |
|---|---|---|---|
| 1962 | Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich | Syrenka Warszawska w kategorii filmu fabularnego | Stanisław Różewicz |
| 1963 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Mar del Plata | Nagroda aktorska | Wanda Łuczycka |
| Minister Kultury i Sztuki | Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia | Stanisław Różewicz | |
| Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia | Tatiana CzechowskaWanda Łuczycka |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Głos z tamtego świata w bazie filmpolski.pl
- ↑ a b Hendrykowski 1999 ↓, s. 46.
- ↑ Źródło: Filmpolski.pl
- ↑ Hendrykowski 1999 ↓, s. 45.
- ↑ a b Hendrykowski 1999 ↓, s. 48.
- ↑ Hendrykowski 1999 ↓, s. 49.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marek Hendrykowski, Stanisław Różewicz, Poznań: Ars Nova, 1999.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Głos z tamtego świata w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Głos z tamtego świata w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”